Dışlanmış(Düzenleniyor)

3. Bölüm

3. Bölüm

Ablamlar gidince tek başıma kalmıştım. Askerlerinde hepsi gitmişti. Etrafıma baktım. Çok az kişi kalmıştı hepsi de gençti. Beraber toplandıklarını gördüm. Bende yanlarına gittim.

"Arkadaşlar, bence beraber hareket etmeliyiz." Dedi esmer olan çocuk.

"Bence de." Dedi sarışın olan kız.

Ben de konuşmaya dâhil olup konuşmaya başladım.

"1,2,3,4..." "6 kişiyiz." Dedim.

Hepsi başıyla beni onayladı. Grup 3 kız 3 erkekten oluşuyordu.

Kızıl saçlı kız "ben Sıla" dedi. Sarışın olan kız "Ben Selin" dedi küçümsercesine gülümseyip.

Esmer olan çocuk "Alp" dedi. Herkes sıra sıra kendini tanıttı.

Diğer çocukların ismi Arda ve Serkanmış. Hep beraber yere çöktük ve konuşmaya başladık.

*

2 saat sonra bir şeyler anlatıyordum. Aynı zamanda ellerimle anlatıyordum. Bir anda ellerimden buz kristalleri çıktı. Şaşkın,şaşkın ellerime baktım. Aynı zamanda yanımdakiler de şaşkındılar. İlk konuşan Alp oldu. " Böyle olmaz." "Gitmen gerek. Bize zarar verebilirsin Esila"

"Ne?"

"Anlamıyor musun? Git diyoruz. Seni dışlıyoruz." Dedi Selin.

Kaşlarımı çattım ve yerimden kalktım. "Madem öyle diyorsunuz..."

Sıla bana özür dilercesine bakışlarını gönderdi. Gerçekten fazlasıyla sinirlenmiştim. Eğer demin olduysa şimdide olur düşüncesiyle elimi onlara doğru savurdum.

Ama hiçbir şey olmadı. Buz filan çıkmadı. Sıla hariç hepsi gülmeye başladı.

Koşar adımlarla oradan ayrıldım. Ne yapmalıydım? Nereye gitmeliydim?

Buldum! Kayla...

Evet, Kayla denen kadının yanına gidecektim. Hemen karşı sokaktaki yıkık dökük mağazaya girdim. Bir sırt çantası aldım raflardan ve askılardan bana gerekebilecek giysileri aldım. Sonra gözüme bir çift siyah eldiven çarptı. Belki bunlar çevreye zara vermemi engelleyebilirdi. Hemen onları elime geçirdim.

Bu yaptığım çalmak mıydı? Sanmam...

Sırt çantasını omzuma alıp yakınlardaki markete girdim. Burada ışıklar patlamıştı. Buradan da su ve atıştırmalık aldım. Ve ablamın tarif ettiği yola doğru ilerlemeye başladım.

*

12 saatlik bir yürüyüş maratonundan sonra sonunda Kayla'nın evine ulaşmıştım. Burası resmen ormanın içinde bir villa gibiydi...

Daha fazla beklemeyip kapıya doğru yürüdüm. Kapıya varınca zili çaldım.

"Kim o?"

"Ben Esila. Beni buraya annem gönderdi."

"Annen?" dedi sorarcasına. "İpek. İpek Yandaş."

Ve kapı açıldı...

***

Arkadaşlar ilk defa açıklama yapıyorum... İlk hikayem ve acemiyim. Eğer hatalar olursa affedin.

+1 voteden sonra yeni bölüm gelir.