Philophobia ~Sasusaku

7.bölüm

Karanlık bir oda, mumlarla süslenmiş , kırmızı örtülü bir masa. Daha önce hiç görmemiş olduğu bir oda.

O odada sadece Sakura ve normalden daha genç duran babası vardı.Sakura konuşmaya çalışsa da sanki şuan bedeninin için başka biri var ve o konuşmasına izin vermiyor gibiydi.

"Sarah lütfen artık beni dinle , burayı ve daha fazlası bizim olabilir neden anlamak istemiyorsun" dedi babası ona yaklaşarak.

"Hayır sen delirmişsin, tek düşündüğün güç , sen hiçbir şeyi umursamayan bencilin tekisin" dedi Sakura fakat kendi isteği ile değil.

Sakura bir kukla gibiydi sadece orda olanları görüyor onu kontrol eden kişinin istekleri üzerine hareket ediyor, konuşuyordu.

"Sarah güç olmadan yaşamanın ihtimali yok , ölürsün ve öldüğün zaman kızımızı da öldürürsün , en azından kızımızı düşün"dedi yönetici ve Sakura'nın kollarından hafifçe tuttu.

"Akira, gücü kullandığımız zaman kızımızın yaşayacağını mı düşünüyorsun, ben sana olacakları anlatayım sen güç için beni ve kızımı ölüme sürükleyeceksin ardından kızının evleneceği kişi gelip seni kalbine hançer saplayarak öldürecek, eğer bana inanmıyorsan o çok güvendiğin kitaba bakabilirsin" dedi Sakura.

Sakura'nın tek düşündüğü Sarah ismiydi , annesinin ismi. Bu gördükleri annesinin hatıralarıydı. Sakura'nın bunu farketmesi uzun sürmemişti.

Akira yani Sakura'nın babası birden masadaki her şeyi yere dökmüştü. Şamdanın üzerindeki mumlar yüzünden etraf alev almaya başlamıştı.

Artık odadaki karanlığı alevler yok etmişti.

"SEN GERÇEKTEN GÜÇ İÇİN DELİRMİŞSİN" derken gözlerindeki damlalar yağmur misali akıp gidiyordu.

Etraftaki dumandan dolayı öksürmeye başlamıştı. Nefesi bitmek üzereydi.

Aniden yataktan doğrularak nefes aldı Sakura. O ani ölüm korkusundan sonra etrafa bakmaya bile tenezzül etmemişti. Belki sankin olsaydı yatağının ucunda olan Sasuke'yi görürdü.

Sasuke Sakura'yı sakinleştirmeye çalışınca anca farketmişti onu Sakura.

Sasuke Sakura'yı sakinleştirmek için sarılmış , Sakura'nın saçlarını yukarıdan aşağıya doğru okşamaya başladı.

Sakura'nın nefesi normale dönmüştü. Sakinleştiği anlaşılır bir vaziyetteydi.

"İyisin değil mi?" diye sordu Sasuke.

"Evet , sadece kötü bir kâbus , peki sen niye burdaydın?" sordu soran gözlerle bakan Sakura.

"Sana bakmaya gelmiştim , dışarıdan bağırdığını duydum" dedi Sasuke, fakat yalandı.

Onu izliyordu, kusursuz yüzünü izliyordu.

Sakura Sasuke'nin dediğine inanarak daha fazla soru sormamıştı. Sasuke için soru sormaması daha iyiydi.

"Sasuke birileri bazı konularda yalan söylüyor ama ne onların kim olduğunu ne de ne yalan söylediklerini bilebiliyorum, her şey çok karşılık"

Gödüğü rüyadan sonra Sakura'nın morali fazlasıyla bozulmuştu . Babası mı onun için tehditti yoksa annesi mi bir şeyler saklıyordu hiçbirini bilmiyordu.

"Konu rüyanla mı alakalı?" diye sordu Sasuke.

"Sanırım, yani bazı şeyler vardı. Sanki annemin yaşadıklarını görmüş gibiydim. Anlamıyorum rüya olamayacak kadar gerçekti" dedi Sakura.

Düşüncelerini toplarlamaya çalışan Sakura gözlerini bir noktaya dikmiş başka yere bakmıyordu.

"Senin soyunu keşfedememiştik ya onunla alakalıysa bu rüya" dedi Sasuke.