PROLOGUE

88 2 0
                                    

Please be advised that this story contains, TRIGGER WARNINGS, sensitive content, mature themes, and strong language that are not suitable for very young audiences.

***

"shit!"

Padabog kong isinara ang pinto ng office ko habang hawak-hawak ang isang application form. Sino ang hindi mabebwesit, she hired my ex. A cheater cold-hearted man that broke my heart.

Ilang years kong niramdam lahat ng sakit na iniwan niya sa'kin and now he just got hired? I didn't expect that this will going to happen. He will just give me a problem inside the hospital. He can't even handle a relationship, paano na kaya kung ang buong hospital ko na?

"Are you okay? you look mad."

"I am! Bakit hindi dumaan sa'kin to?" Galit kong tanong sabay inilapag application form sa table. "Why did you hire him?" Tanong ko ulit sa kaniya.

My mom gave me a smile as she took a sip of coffee looking at me nervously. How could she hire my ex? She knew how that man broke my heart.

"Kailangan kasi natin ng doctor. We only got a few Anak. Tapos his records are excellent. I didn't know he was your ex." I can hear her nervousness.

She's obviously guilty. Ni hindi niya nga ako kayang tignan sa mga mata ko and her lips are obviously lying.

"Fuck, how could you not know? Don't act like you got amnesia Mom at wala ka pang plano na sabihin sa'kin? kung hindi siya ipinakilala sa'kin ng ibang nurse, hindi ko malalaman." Inis kong sabi sabay pinunit at tinapon ang application letter sa basurahan. "I don't want to see this man inside my hospital."

"You have no choice Bea. I already hired him. Don't let your personal feelings affect your work and this hospital." Sagot niya sa'akin bago uminom ng kape sabay umupo sa swivel chair. "Maybe he will be the one that will help you and put our hospital to the highest rank in this city."

"Are you out of your mind? What do you think of me? We don't need him anymore Mom. I can take the hospital to the highest rank than you all thought!"

Agad niyang ibinaba ang kape at sinamaan ako ng tingin. "Anong gusto mong mangyari? you'll fire that man and then what? you will put our hospital in that same rank forever? Why don't you use your brain Bea? This is all about your hospital." Seryoso niyang sabi habang tinuturo ang litrato ng buong hospital.

"Fuck!" Napamura at napabugtong hininga nalang ako sa sobrang inis. "I can't work with that man. Not in my hospital."

"Isipin mo nalang that you are doing this for your good." Aniya.

"I don't think so." Sarkastiko kong sagot. "You are gonna regret hiring him, Mom."

Tinaasan niya ako ng kilay at sinamaan ng tingin na para bang galit na galit. "You are professional, Bea. Be professional! Do you think that he's acting like this the way you act right now after he saw you? Stop acting like uneducated!" Galit niyang pagkasabi sa'akin. "It's been 5 years Anak since you two broke up."

"Fuck that 5 years!"

"Move on Bea! Move on!" Singhal ng mama ko habang pinupokpok ang misa sabay umayos upo sa swivel chair at uminom ulit ng kape.

Agad kong inayos ang damit ko at pinakalma ang sarili bago tinignan ang relo nang biglang tumunog ang emergency room. "May operation pa ako. I need to go back. Mas kailangan ako ng mga pasyente ko ngayon kaysa problemahin ko ang mga walang kwentang bagay." Mahina kong sabi. "I will talk to you later."

She just smiled at me and waved her hand as she took a sip. "Ciao." The last word I heard before I closed the door.

Dali dali akong naglakad papunta sa emergency room habang sinusuot ko ang puting damit ko at gloves.

When I entered, I already saw the man that broke my heart putting oxygen to the patient. I can still feel the pain that he cost. My heart beat so fast that I could barely breathe when I noticed the couple necklace that I gave, he still wearing it.

"Don't you just stand there!" Singhal niya habang inaasikaso ang pasyente.

I was speechless and shocked. I was frozen for a minute na parang nanuyo ang lalamunan ko habang nakatitig sa kaniya. I blinked my eyes thrice before I raised my brows at him. Did he just yell at me? how could he act like that?

"Get out of the way! Move!" Singhal niya ulit habang tulak-tulak na ang pasyente kasama ang ibang nurse papunta sa operating room. "prepare the equipment nurse!" Sigaw niya habang tinatakpan ang mga sugat ng pasyente.

His hand and coat were covered with blood. Murmuring something to the patient while his eyes were teary, pushing the bed.

Agad akong sumunod sa kaniya at kinuha ang mga gagamitin namin. I couldn't focus, for pete's sake! Para akong nanlalamig habang katabi siya. I am not used to being this close with him since we two broke up.

"Doctor Guevarra? Doctor Guevarra! For pete's sake!"

Para akong nawala sa sarili. Agad akong napalingon sa kaniya nang taas boses niya akong tinawag. Kunot noo niya akong tinignan at halatang pikon na pikon na sa'kin. Agad kong binagsak ang mga gamit sa lalagyan at dali daling lumabas.

My mind was like floating while I was sitting in the waiting area beside the operating room. I don't understand, why am I acting so weird? why can't I move naturally when he's beside me? Naiiinis ako sa kaniya na gusto ko siyang saksakin ng Scalpel.

"Did you already prepare the room of the patient, Nurse Nisa?"

Agad akong napatayo at napaayos sa sarili nang napansin kong lumabas na sila galing sa OR. Napaka seryoso niya paring tignan habang nakalagay ang dalawang braso sa balakang niya. Napalunok nalang ako habang minamasahe ang mga kamay nang bumugtong hininga siya bago inilipat ang tingin saakin.

"How's the patien...."

Magtatanong na sana ako nang bigla niya akong tinaasan ng boses.

"Did you know na muntik ng...."

"Oo, I know. Stop yelling at me!" Singhal ko pabalik sa kaniya bago tinalikuran siya at dali daling naglakad papunta sa clinic.

Why is he acting this way?

Why is he acting like he didn't hurt me like he didn't know me?

How?

How is that so easy for him......

______________________________________

Waves of AgonyWhere stories live. Discover now