"Ateşi çok yüksek, beklediğimden farklı sonuçlar var..."
Duyduğum ses ile gözlerimi yavaşça araladım,bir kadın ve bir adam vardı başımda, başım fena halde ağrıyor ve fena halde üşüyordum. Hareket ettiğimi görünce az önce konuşan kadın yanıma doğru geldi. Ben ise hızla kalktım ve yatakta uzaklaştım.
"Ne oluyor?!"
Diye bağırdım ilk önce, kadın yaklaşınca bağırdım tekrar;
"Dokunma!"
Nefesim daraldı, ellerim titredi, çığlık attım, başım döndü...
Kaç kez bağırdım bilmiyorum, en son hatırladığım şey Jungkook hariç daha önce görmediğim bir sürü doktor ve hemşirelerin odaya girip beni tuttukların dan sonra damarıma batırılan iğne ve bilincimi yavaş yavaş kaybedişim...
__________________
Öyle zor ki,
Bu insanlarla yaşamak.
Öyle zor ki,
İnsanları memnun edebilmek.
Öyle zor ki,
Normal olmaya çalışmak.
Öyle zor ki,
Kendini sevebilmek,
Başarmak,
Sevilmek, sevmek.
Öyle zor ki,
Evini bulabilmek...
__________________
Tekrar gözlerimi araladığımda, odada kimse yoktu. Koluma baktığımda serum takılı olduğunu gördüm, ama bir şey yapmadım. Sadece pencereye biraz yaklaştım, ve dışarıyı izledim. Ben ne kadar uyudum? Eğer her hastanın kişisel doktorları varsa o kadın ve doktorlar kimdi?
Başka hastalar hakkında mı konuşuyorlardı?
Aslında sanırım öyle bir şey olamaz, çünkü ben uyanır uyanmaz damarıma bir şey enjekte ettiler?
Tanrım o kadar çok soru vardı ki, üstelik başım hâlâ ağrıyordu ve damarımdaki ilacı hissedebiliyorum. Tekrar dışarı odaklandım. O adam Jungkook muydu yoksa ben mi yanlış gördüm?
Bir bankta oturmuş sigara içiyordu, ne anlamıyorum hem doktor hem de sigara içiyor senin amacın ne?
Ama tabiki karışmayacağım sonuçta kendi hayatı. Aslında bazı insanların yapması gereken tek şey bu, insanların hayatlarına karışmamak. Bunu yapabileceklerini sanmam. Bütün insanlar değil tabii ama.
(En iyi siz anlarsınız...)
Artık çok sıkılmıştım, yataktan kalktım ama serumu unutmuştum. Direkt iğnenin damarımla olan bağını kestim, ve onu çıkarıp attım. Üstümde benim olmayan giysilere baktım, bunları bana kim giydirmişti?
Yoksa...
Öyle bir şey olmamıştır umarım.
Kapıyı açmadan önce dinledim ama bir ses yoktu, yavaşça kapıyı açtım ve boş koridorda yürümeye başladım. Bir sürü oda vardı, birisinin yanından geçerken perdenin açık olduğunu gördüm. İçerde 40-50 yaşlarında bir adam vardı, adamın gözleri kapalıydı, adamın yanında da o gördüğüm kadın vardı. Merak edip izlemeye başladım, kadın elindeki kağıda birşeyler yazıp konuşuyordu, keşke ne dediğini duyabilseydim.
Kadın adamın alnına elini koydu sonra gözlerini eliyle açtı ve kağıdı yatağın kenarına bırakıp, bir ilaç kutusu aldı.
O ilacı adamın gözlerine sıktıktan sonra, adamın kıyafetlerini çıkarttı kahverengi bir tişört, ve siyah pantolon giydirip tekrar ateşini ölçtü. Ve kağıdı tekrar eline alıp bir şeyler daha yazdı. Cebinden ise bir kaç ilaç kutusu çıkartıp masanın üzerine koydu, ilaçların hepsi birbirinden farklıydı.
Kadın kapıya doğru yönelince, ben hızlıca ses çıkartmadan koridorda ilerledim ama bir merdiven ya da asansör yoktu. En azından ben göremedim, eee, o zaman doktorlar nasıl aşağı iniyorlardı?
Ellerimi duvarların üzerinde gezdirip inceledim belki bir şey bulabilirim...
Tek tek her duvarda gezindi ellerim, ama hiç farklı bir şey bula-
TANRIM ?!
Az önce, sanırsam bir doktor koridordaki başka bir duvarın parçasını çıkardı ve bir düğmeye bastı, sonra ise kilitli bir kapı açıldı. Bunlar sadece filmlerde olur sanırdım. Adam çıktıktan beş dakika sonra ben de dikkatlice o koridora ilerledim, tam o duvarın parçasını çıkartıcakken bir ses duydum.
"12. Odada ki hasta çok değişim sağladı."
"Evet, ona yaptığımız ameliyat ile iyi sonuç aldık."
Hemen boş bir odaya geçip saklandım, ama adamların sesleri gittikçe yaklaşıyordu. Felaket derecede korkuyorum, kapıyı kilitleyemezdim ses çıkardı, odaya bir baktım,adamlar tam içeriye girdikleri zaman lavaboya girdim.
Ses duyma ihtimalleri ödümü koparıyordu, ve sırf bu yüzden nefes bile almak istemiyordum.
Yaslandığım kapının önünde durmuş konuşuyorlardı, ve tam gideceklerdi ki birden hapşurdum.
Lanet olası!
Tanrım beni duydular...
Korkuyorum.
Merhaba arkadaşlar,
Yine yeni bir bölüm biraz kaos, biraz gerilim istedim oldu mu bilmiyorum ama o hastane odasından çıkmamız gerekiyordu zaten...
Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Taekook'la kalın, hoşça kalın!!!
