içime öküz oturmuş gibi | minsung ✓

bolum 6

Minho pov

Jisung'un pesinden deliler gibi kosmustum. Uyusturucu etkisindeymis gibi hareket ediyordu. Kendinde degildi. Onune cikan ve icine girdigi binanin babamin sahip oldugu sirket binasi oldugunu fark ettim. Buyuk bir holdingdi, ama o an guvenlikler orada degildi.

Bir yandan onun pesinden binaya girerken bir yandan telefonumdan babamin numarasini tusladim. Babam telefonu acmiyordu. Toplantisi oldugunu hatirlayinca icimden kufurler yagdirdim. Jisung'un ne yapacagini tahmin edebiliyordum. Kosarak yoneticiler icin olan hizli asansore bindim. Herkes beni taniyordu, sirket sahibinin ogluydum sonucta. Kimse beni tutmadi.

En ust kati tuslayip Jisung'a yetisebilmeyi umdum icimden. Sonunda en ust kata geldigimde merdivenleri ikiserli olarak atlayip catiya varmistim. Tahmin ettigim gibi, Jisung atlamak uzereydi. Kosarak tam dusecegi anda kazaginin arkasindan tutup kendime cektim onu.

Ani darbeyle kafasini vurmus, bayilmisti. Telefonum caliyordu, babam ariyordu. Telefonu acip catiya yardim yollamasini istedim.

Istemsizce gozlerim onun kollarina takildi. Ne cok iz vardi oyle, gorduklerime inanamadim. Ya benim yuzumden bunlari yaptiysa kendine diye dusunmeden duramadim. Gozlerimden yaslar akarken Chan beni ariyordu. Bir yandan Jisung'u sarsmadan telefona uzanmaya calisirken bir yandan yardimin hizli gelmesini umdum. Telefonu actim.

Chan: Neredesin oglum sen hoca seni yok yazdi!

Minho: Chan, hani su gecen ay ustune kahve doktugum cocuk vardi ya?

Chan: Merdivenlerdeki mi, evet?

Minho: 7 yildir bana asikmis, ben onu reddedince kendini kaybetti. Babamin sirketine girip kendini atmak uzereydi.

Chan: Iyi mi su an!?

Minho: Evet, onu tuttum. Ama kafasini yere vurdu ve bayildi. Yardim geliyor su anda.

Chan: Geliyorum.

Minho: Gel lutfen..

Chan pov

Aniden yerimden hizlica kalkinca digerleri ne oldugunu anlamayan bakislar atti. Bu durumda kurtulus yoktu, onlari da goturecektim.

Arabaya bindigimizde Hyunjin sordu

"Neler oluyor boyle?"

"Gecen ay Minho'nun kahvesini merdivende carpisip ustune doktugu cocugu hatirladiniz mi?" Dedim

"Lutfen bir sey olmamis de"  diye fisildadi Hyunjin.

"Minho'ya asikmis 7 yildir, acilinca ve Minho onu reddedince kendini kaybedip intihara kalkismis" dedim

Hyunjin "NE?!" diye ciglik atip telefonunu eline alip birini aradi. Anlamamistim.

Changbin "kimi ariyorsun hyunjin?" Diye sordugunda hyunjinin aradigi kisi telefona cevap verdi. Telefonu hoperlore almislardi.

Seungmin
Hey Hyunjin! Her sey yolunda mi?

Hyunjin
Seung.. Han acilmis ve reddedilmis.

Seungmin
Hadi bee.. neyse neredeymis su an, moral vereyim?

Hyunjin
Han.. intihara kalkismis...

Seungmin
Neyden bahsediyorsun?! Neredesiniz!? O iyi mi?!?!

Hyunjin
Merkezdeki hastanedeymis, oraya gidiyoruz su anda biz de.

Seungmin
Geliyorum.

Changbinle buna anlam verememistik. Ne demekti bunlar. Seungmin kimdi? Hyunjin onun adini nereden biliyordu. Anlamamistik. Ama bu sonraya kalabilirdi. Su an daha onemli olan onun yasayip yasamamasiydi.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Oy ve yorum atarsaniz cok cok cok sevinirim💗💗
Bu bolum final degildi JFKSHDKAKWHEJGW
Tamam mini fic dedik de o kadar mini degil