[Unicode]
" ဂျုံအင် မင်းဆီ လာသေးလား "
" ဟင့်အင်း .. မလာပါဘူး ဘာဖြစ်လို့ .. .. "
ထယ်ဆူးဆုံးအောင်တောင် မပြောလိုက်ရဘဲ ဖုန်းကကျသွားသည်။မင်ချောကတော့ ဘယ်အချိန်ထိများစိတ်ဆိုးနေမှာပါလိမ့်။
" ငါ လိမ်ပေးတယ်နော် မင်းကို ဖိနပ်အကြောင်းလဲပြောပြတယ် .. ငါနဲ့ အတူသောက်ပေး "
ထယ်ဆူးက ခုမှ လှမ်းပြောလိုက်တာပေမယ့် ဂျုံအင်ကတော့ ဘီယာဘူးကို ယူတောင်မော့နေပြီဖြစ်သည်။
" မြန်လိုက်တာ ကမ်းပေ့တောင်မလုပ်လိုက်ရဘူး "
" ငါ စိတ်ကြည်လို့ ထိုင်နေတာမဟုတ်ဘူးနော် "
" ဒီလောက် အေးချမ်းနေတာ ဘာလို့စိတ်မကြည်ရတာလဲ "
ထယ်ဆူး ပင်လယ်ပြင်ကို မျက်နှာမူရင်း မေးလိုက်မိသည်။ညဘက်မို့ စိမ့်အေးနေပေမယ့် ကိုယ်တွင်းကို နွေးထွေးစေတဲ့ ဘီယာလေးအပြင် စားစရာအမြည်းအစုံနဲ့မို့ ထယ်ဆူးကတော့ စိတ်ညစ်စရာတွေအကုန်ပြေသွားပြီဖြစ်သည်။
" မင်း ဦးငယ်နဲ့ အဆင်ပြေနေပြီပဲဟာ ငါ့ကိုဘာလို့ စိတ်ဆိုးနေသေးတာလဲ .. မတရားဘူးနော် "
" ဘယ်မှာ အဆင်ပြေနေလို့လဲ .. မင်းရဲ့ဘိုးတော်က အမြဲအနှောင့်အယှက်ပဲ "
" ဟုတ်လို့လား .. သတင်းတွေကြားထားတယ်နော် "
ထယ်ဆူးပြောတော့ ဂျုံအင်က ဘာလဲဟူသော သဘောဖြင့် မျက်ခုံးပင့်လေသည်။
" ဦးငယ်က မင်းကိုအရမ်းတွေ ချစ်လိုက်လို့ မင်းစိတ်ကောက်ပြီး ကားတွေရော ဖျက်ဆီး .. "
" အဟွတ် .. အဟွတ် "
" ဖြည်းဖြည်းသောက် .. ဖြည်းဖြည်းသောက် မသောက်ဖူးတာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ "
ထယ်ဆူး ဘီယာသီးသွားတဲ့ဂျုံအင်၏ ကျောကို ပုတ်ပေးရင်း ခိုးရယ်လိုက်မိသည်။အနေကြာလာတော့လည်း သံယောဇဥ်တွယ်လာတာပါပဲ။အပြည့်အဝကြီးသဘောကျမနေရင်တောင် ဂျုံအင်၏ရင်ဘတ်ထဲမှာ ဦးငယ်အတွက် နေရာသေးသေးပုစိလေးတော့ ရှိနေမည်ဆိုတာ ထယ်ဆူးသိသည်။
" မဟုတ်တာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့ "
ထပ်စရင် စိတ်ဆိုးပြေဖို့လမ်းမရှိတော့မှာ ဆိုးတာကြောင့် ထယ်ဆူးစနောက်နေသည်ကို ရပ်လိုက်တော့သည်။ဂျုံအင်ကတော့ မျက်နှာကြီးနီပြီး ထယ်ဆူးကို ဆဲနေတော့သည်။
YOU ARE READING
BE MINE // Hiatus
Fanfiction" အချစ်ကလေး ဖြစ်ချင်တာပြောလိုက် .. မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ကိုယ်တို့ အိမ်ထောင်သက်တမ်းတစ်လျှောက်မရှိစေရဘူး " " အခ်စ္ကေလး ျဖစ္ခ်င္တာေျပာလိုက္ .. မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္တို႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မရွိေစရဘူး " SEHUN × JONGIN
