Slm
--------------
Eve gidildikten sonra Changbin Chan'ı aramış ve konuşmaya başlamışlardı.
"Hadi her şeyi anladım sen ne akılla çocuğu evine götürdün?" Chan yatağına oturmuş bir yandan bilgisayarla uğraşırken bir yandan Changbin ile konuşuyordu.
"Ya oğlum Felix'le bırakamadım orda yanlış anlama beni, hem napabilirim küçük çocuğa uyuyo suan yatağımda"
"Ha bide yatağa attın çocuğu aferin Changbin" Chan küçük bir gülücük sunmuştu ortaya
"Aklın fikrin hep oralarda zaten senin, misafir odasında yatıyorum şuan, hem sen benim bu halimi düşüneceğine git de kendi işine bak." Changbin biraz kızgın bir ses tonuyla konuşmuştu.
"Biliyosun elimde olsa şimdiye hapisteydi o yavşak"
"Sunduğu teklifi gözden geçiricek misin bari?" gülerek söylemişti bunu Changbin
"Cevabımı bildiğini sanıyordum ortak" bilgisayarini kapatmış mutfağa doğru ilerlemişti Chan
"Emin olmak istedim diyelim" Changbin cümlesini bitirdikten sonra yan odasından bir çığlık gelmişti
"O ne lan noluyor orda"
"Galiba Jeongin uyandı ben kapatıyorum bütün mahalleyi kaldırmadan olanları anlatıyım" Changbin telefonu kapatıp yan odaya gitmişti odanın kapısına gelince içerde kimseyi görememişti. Tam Jeongin'e seslenicektiki kafasına yediği yastık darbesiyle olduğu yerde sendelemişti "anani avradın- Jeongin napıyorsun ya"
Jeongin olduğu yerde kalmış Changbin'e bakıyordu "Changbin hyung?"
Gecenin geri kalanında Changbin olanlari Jeongin'e anlatmış ve sakin bir gece geçirmişlerdi.
Chan sabaha karşı duyduğu arama ile kayitli olmayan bir numara tarafından uyandırılmıştı.
"Buyrun ben Bang Christopher Chan" yeni uyanmış sesi ile telefonu açmıştı.
"Sese bak yeni mi uyandın saat 8 polislerin daha erken uyanması gerekmez mi?"
"Önemli bir şey demiyeceksen kapatıyorum, hem sen benim telefon numaramı nerden buldun Seungmin?" Chan yatağından kalkmış ve gözlerini ovuşturmuştu.
"Hey kapatma sadece konuşmak istiyorum ve ben Kim Seungmin'im tabikide her yerden bulabilirim numaranı ayrıca saat 8 işin yok mu senin"
"Benimde izinli olduğum günler var Seungmin, mesela bugün" Chan yataktan kalkmış mutfağa doğru ilerlemişti.
"Hım öyle diyosan öyledir komiserim, sizden bir rica alabilir miyim?" Chan biraz bile düşünmeden cevap vermişti "Hayır"
Chan'ın reddini dinlemeden devam etti Seungmin "Telefonu kapattıktan sonra bu numarayı engelleme gidip yeni hatla uğraşmak istemiyorum"
"Zor değilmiş denerim" Chan bir şeyler atıştırırken Felix gelmişti "Ben çıkıyorum abi akşam görüşürüz" abisinin yanına gelip yanağına bir öpücük bırakmıştı.
"Paran var mı?"
"Var hem olmasa alıyorum zaten cüzdanından hadi ben kaçtım" Felix evden çıkmış okula doğru yürümeye başlamıştı.
"Suggar daddy~" Telefonun diğer tarafından konuşmuştu Seungmin.
Chan duyduğu kelime karşısında biraz olsun etkilenmediğini söylese yalan olurdu. Yalandan öksürmüştü. "Senin işin falan yok mu mafyacılık gibi"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Maze Of Memories || Chanmin ✓
Fanfiction"Bak ne diycem, ne zaman benim olmayi kabul ederseniz işte o zaman silerim o videoyu komiserim." [Düz yazı][Amatörce]