Günlerin artık daha da sıkıcı ve kötü geçtiği günlerde iyice karamsarlığa kapılmıştı Samet.
Ne doğru düzgün gülebiliyor ne de arkadaşlarıyla vakit geçirebiliyordu. Annesi ve diğer adamla da çok konuşmamaya çalışıyordu.
Zaten arkadaşları dışında konuşabilecek kimsesi kalmamıştı. Yaşanan olay tüm aile üyeleri arasında hızla yayılmıştı.
Tüm herkes annesine karşı tavır almış bu yüzden dolayı da Samet hiçbir akrabası ile konuşamaz olmuştu.
"Keşke ailem ile kimsenin sorunu olmasa, kavga gürültü olmasa" diye içinden geçirdi.
Okulda da kimseye bahsedemiyor , utanıyordu bu olaylardan.
Öğretmenler herkesin deneme için 20 lira getirmesini istiyordu. Bu para Samet için büyük paraydı.
Çünkü hem durumları kötü hemde başkasından para istemeyecek kadar utangaç idi.
Samet okula geldiğinde dersin başlaması için sınıfta bekliyordu. Öğretmenin sınıfa gelip parayı almasını hiç istemiyordu hatta bunun için dua ediyordu.
Ama korktuğu başına gelmişti , öğretmen sınıfa girdi tüm öğrenciler birden bire ayağa fırladı.
Herkes parasını veriyor sıra ona geliyordu. Kendisi gibi veremeyen 2 kişi daha vardı. Onların da maddi durumu kötüydü.
Samet gerçekten parasız olmanın ne kadar kötü olduğunu bu yaşta anlamıştı.
Öğretmen Samet'in yanına geldi ve parayı istedi. Samet utanarak cevap vermeye çalıştı:
•Samet• Öğretmenim ben parayı getirmedim. Kusura bakmayın.
•Öğretmen• Hayırdır Samet ? Parayı getirmenin zorunlu olduğunu bilmiyor musun? Yarın getir.
•Samet• Öğretmenin biliyorum ama bazı kötü olaylar oldu. Bu sebeple bu parayı veremeyeceğim. Lütfen yardımcı olun.
•Ögretmen• Sen dalga mı geçiyorsun? Bu parayı nasıl veremezsin? Bu kadar kötü ne olmuş olabilir? Dediğim gibi yarın istiyorum parayı.
Samet önceki çektiği acı ve üzüntü yetmezmiş gibi üstüne böyle bir olayı da yaşamış oldu. Artık dayanamıyordu.
Eve geldiğinde sinirli bir şekilde içeri girdi. Annesi ne olduğunu anlamaya çalıştı.
Samet hiç konuşmadan odasına girdi. Yatağına yattı ağlayarak. Annesi kapıdan yavaşça içeri girdi ve ne olduğunu sordu.
•Samet• Öğretmen deneme sınavı için herkesten 20 TL aldı bir ben vermedim parayı. Herkesin içinde utandım. Neden böyle birşey yaşamak zorundayız?
•Anne• Haklısın kötü bir durumdayız ama ileriye doğru düzelteceğiz daha güzel günler yaşayacağız merak etme. Birazdan öğretmenini arar durumu izah ederim. Yardımcı olacağını düşünüyorum.
•Samet• Hiçbir şey düzelmez artık hep böyle mutsuz kötü günler yaşayacağız.
Derken , annesi Samet'in ağzına bir tane tokat atar. Aynı şeyleri tekrar duymak istemediğini söyleyerek kızar.
Samet ne yapacağını bilemez. Yediği tokatla daha da ağlamaya başlar. Annesi aldırmadan mutfağa doğru gider.
Tabletini açıp içindeki fotoğraflara bakıp babasına özlem gidermeye çalışır. Fakat babası gideli uzun zaman olmuş ve bu sefer hiç gelmemiş hatta ulaşmaya da çalışmamıştı.
Tekrar yeni bir güne başlayan Samet kahvaltı yapmadan okula gidiyordu. Servisi de bırakmıştı yürüyerek gidiyordu okula.
Okula vardığında öğretmeniyle karşılaşmamak istiyordu. Sınıfa girdi masaya yüzünü dayadı öylece beklemeye başladı.
Ders işlerken içeri öğretmen girdi , Sametle konuşması gerektiğini söyledi diğer öğretmenden izin aldı ve kendi odasına götürdü.
Samet tedirgin bir şekilde ne konuşacaklarını bekliyordu. Öğretmen konuşmaya başladı :
•Öğretmen• Samet dün annen aradı belki haberin vardır. Bana bazı olaylar anlattı ve durumunuzun kötü olduğunu söyledi. Bazı konularda sana yardımcı olmamı rica etti. Bende elimden geldiğince yardımcı olacağımı söyledim.
•Samet• Teşekkür ederim hocam , Allah razı olsun. Ne diyeceğimi bilemedim.
•Öğretmen• Rica ederim , ilk olarak deneme parasını halledelim bu parayı karşılayacağım. Sonrasında herhangi bir ihtiyacın varmı? Ayakkabı, mont , çorap, kıyafet, çanta, kalem , silgi veya herhangi bir ihtiyacın varsa söyle halletmeye çalışalım.
Samet ihtiyacı olan şeyleri utansa da söyler ardından sessiz bir şekilde sınıfa döner.
Herkes Samet'in neden öğretmenin yanında gittiğini merak ediyordu.
Samet ise utanç içinde kimseye bir şey söylemiyordu. Söylerse kendisi ile dalga geçerler diye düşünüyordu.
Okul bitince eve döndü ve annesine yaşadıklarını anlattı. Sonuçta bazı eksikleri tamamlanacaktı.
Buna rağmen önceden yaşadıkları kavgaları düşününce hüzünleniyor , içinde ki yaralar kapanmıyor aksine daha da açılıyordu.
~Zaman hızlı geçiyor~
Uzun bir süredir hikayemi devam ettiremedim. Zamanım çok yoktu, zamanım olsa bile yazmak gelmiyordu içimden şimdi geri devam etmek istedim.
Umarım hoşunuza gidiyor ve severek okuyorsunuzdur.
Bölüm-6
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocuğun Kabusu
غير روائيTüm çocuklar gibi hayatını eğlenerek , sevinerek , yaramazlık yaparak geçirmesi gereken bir çocuğun yaşadıklarını ve zamanla şekillenen hayatını siz yaşıyor muşsunuz gibi hissederek okuyabileceğiniz tarzda akıcı , sürükleyici , merak uyandıran ve ku...
