Bir Mucize Olsun " Tek Hece"

3. ilk kez içten gülmek

"İyi ki hayatımdasın iste. Düşünüyorum da, acaba sen karşıma cıkmasaydın?"

"Şş düşünme bakalım artık böyle şeyler. Kaç yıl oldu hala aynı şeyleri konuşuyoruz farkın da mısın? Yeter artık. Hadi bakalım haftaya büyük gün hazır mısın bakalım?"

"Çok heyecanlıyım. Umarım üstesinden gelebilirim. Yalnızca burda internette ve geceleri telefonda yaptığım kadarıyla bildiklerim umarım yıllardır hayalini kurduğum şeyi hak ederim." Dedi gülümseyerek.

Evet, Seher artık mezun olacaktı son bir sınavı kalmıştı. Eğer bunu da alnının akıyla tamamlarsa üniversite mezunu olacaktı. Güler hanım ve eşi Seher'in dışarıdan okuması icin ellerinden geleni yapmışlardı.

"Seher'cim eşimin eski görey yaptığı karargahta askerler için üniforma dikilecek. Her yıl olduğu gibi yine bize verdiler ve bu defa sayısı oldukça fazla. Büyük atölyeden de bir kaç kişi istedim en geç yirmi günde her iki atölyeden de çıkması gerekiyor. Yani iyi olan yanı ise, senin sınavın bittiği gün ürünler buraya gelecek ve gece gündüz çalışmamış lazım."

"Ne üniforması dikilecek ki?"

" Komando canım. Bu sene gidenler için. Sanırım bir çoğu da kalıcı, kadrolu yani!"

"Hım anladım. Hallederiz hiç sorun değil!" Dedi kız kadının omzuna yaslanıp tebessüm ederek. Ne tuhaftı, annesinde hiç görmediği huzuru Güler hanimda buluyordu.

...........

1 Hafta sonra

"Hadi bakalım kızım ben dışarıda seni bekliyor olacağım sakin ol yapabileceğini unutma!"

"Güler annecim okula çocuk getirir gibi tuttun kolumdan sınava getirdin beni, bide burada bekleyecek misin?" Dedi Seher elini ağzına götürüp kikirdayarak. İşte bu görüntü Seher'in nadir yaşadığı anlardan biriydi. "Gülmek"

"AA ne varmış? Kızımı sınava getiremez miyim ben. Sus bakayım sen hadi doğru içeri."dedi Seher'in tepkisine gülerek.

Öyle güzeldi ki aralarında ki bağ. Seher'in manevi annesi, Seher ise onun kanından olmasa da canından evladiydi.

Bu gün kızın son sınavı vardı ve artık üniversite mezunu oluyordu. Ama aynı zamanda Bir başka yeni sınavda onu bekliyordu. Hayatının dönüm noktasıydı bugün. Hayaline kavuştuğu gün, hayatının aşkına da kavasacakti... Belki de sadece kavuştuğunu sanacakti?

...........

"Yuh. Yavaş, yavaş. Kafamı kırdın ya önüne baksana."

"Kusura bakmayın hanımefendi. Boyum biraz uzunya hani, kör noktam da kaldınız"

Seher kendisine dalga geçer gibi konuşan adama baktı kafasını biraz yukarı kaldırıpta ama adamı goremdi bile tam olarak. Ellerinde kolilerle arabasının kapısını kapatmaya çalışıyordu. Kız daha dikkatli bakınca üzerinde normal kıyafet olmadığını gördü. Kamuflaj vardı. Demekki askerdi ama oralarda ne işi vardı ki? Daha sonra aklına gelen şeyle dilini ısırdı.

" Tabi ya bu asker, bizim dükkana dikilecek kamuflajlari getirecek asker olmalı. Terziyi arıyorsunuz sanırım?" Dedi yüzünü göremediği adama.

"Evet buralarda sanırım bir terzi olacakmış adresi de bu" dedi elinde ki kağıt parçasını ileriye doğru uzatltarak.

Kız baktı ve "gelin beninle sizi gotureyim" dedi. Asker teşekkür edip kızı takip etti.

" Güler anne bir misafirimiz var. Bekledigimiz kumaslar ve numuneler geldi."

Adama bakıp konuştu kız: "elinizdekileri bu masaya bırakabilirsiniz. Yardım edeyim size."

"Eyvallah ben hallederim. Koliler cok ağır ezilirsiniz falan altında aman diym."