RİYAKÂR - Asrın Bedeli-

sahte gülüş

Prem içtiği suyu kenara bıraktı. Yanındaki kişi hala endişeliydi. Prem gülümsemesini gösterdiğinde az da olsa rahatladı. Boun eliyle Prem'in omzunu sıvazladı. İyi olduğunu, yanında olduğunu belli etmek istercesine...

Prem başını yanındaki kişiye yasladığında Boun laf etmedi. Aksine çarpan kalbini duymaması için dersin nefesler almaya başlamıştı. Prem ise dayandığı omuzda oldukça rahat hissediyordu. İlk defa birine karşı gardını düşürmüştü. Genelde o herkes tarafından mutlu gözüken biriydi. Fakat o sahte gülüşlerini gösterirdi.

Sahte gülücükler atmayı bilir misiniz? Hani böyle sevmediğiniz ya da olmak istemediğiniz birinin yanında iken yalandan dudaklarınız kıvrılır, iki saniye kadar sürer. İşte Prem, bu sahte gülüşlerin arkasına sığınan biriydi. Yanındaki kişilere gösterdiği gülüşler onlara samimi gelse de aslında sahteydi. Yaptığı çoğu eylem sahte. Aslında o, göründüğünden çok farklıydı. Riyakâr birinden başkası değildi. Fakat gerçek kendisini gören tek kişi şuan yanında olan Boun'du.

Prem tekrardan uykuya gömüldüğünde Boun yatağına geri yatırdı. Üzerini güzelce örtüp saçlarını okşadı. Bütün gün camlar ile uğraştığından ellerinde yer yer yaralar vardı. Boun elindeki sargıya baktı. Sabah düşüncesizce yaptığı hatadan dolayı bile canı acımıştı. Fakat Prem bu acıları umursamıyor gibiydi. 

Sabahın ilk ışıkları Prem'in yüzüne vurduğunda eliyle yüzünü kapattı. Sargı ile sarılmış elini gördüğünde yanındaki uyuyan kişiye döndü. Dün gece yaralarıyla ilgilenmiş ve bir güzel sarmıştı. Yavaşça doğrulduğunda Boun'u uyandırmamak için dikkat etmişti. Prem hazırlandığında Boun gözlerini açtı. Saçlarını karıştırıp düzene sokmaya çalıştı.

"Günaydın Prem. İyi uyudun mu?"

"Evet P'Boun. Teşekkür ederim."

Boun gülümseyip ayaklandı. Prem ise işe gitmek için çoktan eşyalarını hazırlamış kapının önüne koymuştu.

"İşe gitmek zorundayım Phi. Eğer yemek yemek istersen dolapta var."

"Ben de gelsem olmaz mı? Hem yardımcı olurum."

Prem başını salladı. Tabii ki de gelebilirdi. Boun yalnız kalmak istemiyordu. Burada tanıdığı tek kişinin yanından ayrılmak da istemiyordu. Dükkâna geldiklerinde Prem ustasıyla konuştu. Olumlu karşılamıştı. Boun bütün gün hayranlıkla eriyen, şekil alan camları ve onları şekillendiren kişiyi izledi. 

Bütün gün oyunca beraber çalışmışlardı. Boun ilk defa denediği bu iş oldukça hoşuna gitmişti. Prem ise yüzündeki gülümsemeyi hiç silmedi ona bakarken. Şuan gerçekten güldüğünü, mutlu olduğunu hissetti. Bunu başaran da aniden karşısında beliren bu kişiydi.