wiersze

17

Znów za dużo mówię
W uczuciach się gubię
Co warto z siebie wyrzucić
Do których wspomnień wrócić
Co w zarodku zdusić
Czy można tak na stałe
Trzymać w sobie rzeczy duże i małe
Ile mogę udawać niewzruszenie
To widać na pierwsze oka rzucenie
Emocje kłębią się w głowie
Jak to wyrazić z sensem w mowie?
Co zrobić by się nie poddać
Co zrobić by sekretu nie oddać
Czy to wszystko warte zachodu?
Czy dożyje następnego wschodu
Same niewiadome na mej drodze
Kto utrzyma mnie w przestrodze
I walczę znów z emocjami
Walkę prowadzę z myślami
Przeszłam zbyt wiele
By teraz gdy dzieje się niewiele
Poddać się bez przyczyny
Z własnej żałosnej winy
Więc idę przed siebie każdego dnia
No bo kto jak nie ja?