Seninle

Bölüm 12: KISKANMAK MI? KİM DEMİŞ KISKANDIĞIMI?!

Merhaba biliyorum bölüm baya gecikti bunun için hepinizden özür diliyorum umarım beğenirsiniz. :)

Sabah dünkünden de berbat haldeydim. Kırmızı ve şiş gözler, burun ve yüz bunun en büyük kanıtıydı. Yataktan kalkamadığım da uyanamadığımı düşünen Slyvia beni kaldırmak için odama geldi ve ağzı şaşkınlık içinde açıldı.

''O kadar mı kötü görünüyorum?'' dedim en neşeli sesimle ama neşeliden çok travesti gibi çıktığı için sesim Slyvia daha da endişeli görünmeye başladı.

''Bu gün o yataktan kalkmıyorsun. '' dedi her kelimeye gereğinden fazla vurgu yaparak. Ağzımı bile açacak halim olmadığı için başımla kısaca onayladım ve Slyvia sorun çıkartmamamdan memnun bir halde odamı terk etti.

Mike'ın ağzından....

Sabah Pera okula tek başına geldiğinde, içimde bir yerlerde Naz'ı görmeyi umduğumu fark ettim. Sabahtan beri sırf bunun için okula büyük bir şevkle gelmiştim. Aslında son bir aydır her sabah okula Naz'ı görme umuduyla büyük bir şevkle geliyordum ama bunun konumuzla bir ilgisi yok tabi...

''Naz nerede?'' dedim Pera'ya sesimin düşüncelerimi ele vermemesini umarak. ''Hastaymış. Slyvia bugün onu okula göndermedi.'' diye cevapladı sorumu. ''Tamam.'' şeklinde bir şeyler mırıldanıp arkamı döndüm ve sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Bir yandan da telefonumu çıkartıp Naz'a

''Geçmiş olsun sakar. Umarım kendini en kısa sürede daha iyi hissedersin.'' yazıp yolladım.

Naz olsun ya da olmasın bugün benim yapmam gereken bir görev vardı. Emily'nin en yakın ve bana karşı en zaafı olan arkadaşı Sonia ile yakınlaşıp Emily'nin yediği haltları onun ağzından öğrenmeli ve bunu kanıtlamalıydım.

O yüzden sınıfa girdiğimde Sonia'nın oturduğu sıraya doğru ilerleyip en mükemmel gülüşümü yüzüme yerleştirdim ve ''Günaydın Sonia. Bugün nasılsın?'' dedim. Ona gösterdiğim bu beklenmedik ilgiden dolayı oldukça şaşıran kız en sonunda yüzüme aval aval baktığını fark edip kendini toparladı ve '' Günaydın. İyiyim sen nasılsın?'' dedi.

''İyiyim ben de. Acaba burası boş mu?'' dedim hemen arkasındaki sırayı işaret ederek. Normalde orada oturmazdım. Herkes biliyor ki Emily ve tayfasından en uzak köşeye oturmayı her zaman tercih ederdim. Sonia da bunu gayet iyi bildiği için gözlerini kısıp yüzüme dikkatlice bakmaya başladı. Sanki bir şey çıkacağını biliyormuş da ne olduğunu anlamaya çalışıyormuş gibiydi. Tabi ki de anlayamadı ve gülümseyip, ''Evet, oraya oturabilirsin.'' dedi. En sahte ama en hoş gülümsemem ile ''Harika.'' diye mırıldanıp hemen arkasına oturdum.

Sessizlikle geçen bir süre sonunda, tanrı biliyor bu kızlarla konuşacak hiçbir ortak konum yoktu. ''Aslında ben sana bir şey sormak istiyorum.'' dedim Konuşacak bir şey bulamayınca konuya direkt girmenin en iyisi olacağına karar vermiştim. Kafası zaten yeterince karışık olan zavallı kız bana dönüp, ''Bana mı?'' dedi Sesinden ve davranışlarından ne kadar şaşırdığı belli oluyordu ama o zaten her zaman şaşkındı. ''Evet. Acaba bana matematik çalıştırabilir misin bugün okuldan sonra?'' dedim. Ben de bir matematik dehası sayılmazdım ama okuldaki herkes Sonia'nın matematik konusunda tam bir facia olduğunu bilirdi. Ancak yarın matematik sınavımız vardı ve aklıma başka hiçbir yol gelmemişti onunla yalnız kalmak için. Sonia şaşkınlığını daha fazla gizleyemedi ve ''Matematik konusunda benden daha başarılı olduğunu düşünüyordum.'' dedi. Belki de kız sandığım kadar aptal değildi?