Zoals elke dag sta ik voor het raam. Kijkend naar buiten in de hoop dat de postbode de brief komt brengen waar ik nu al weken op aan het wachten bent. Maar het komt niet. Regen tikt op de ramen en zorgt ervoor dat ik niet meer helder door het raam heen kan kijken. Het frustreert me. Meteen kijk ik op wanneer ik de voetstappen van mijn vader hoor. Hij staat in de deuropening van de woonkamer met een afkeurende blik in zijn ogen. De woorden die dan over zijn lippen heen komen hebben een vriendelijke maar trieste ondertoon terwijl ik tranen in de ogen van mijn vader zie verschijnen. "Sarah, het is tijd dat ik je wakker maak uit dit sprookje van jou. Kom meis, we moeten praten."
JE LEEST
In de sterren
Cerita Pendek"Snappen waarom ze nooit meer thuis komt kan ik ook niet. Het enige wat ik weet is terug schrijven. Eindeloze brieven schrijven aan mama die in de sterren is." #moonlightawards
