BAY VE BAYAN KİMSE | Texting

1.0

Bayan Kimse: Teşekkür ederim

Bayan Kimse: Samimi söylüyorum

Bay Kimse: Teşekkür edilecek bir şey yok

Bayan Kimse: Olsun

Bayan Kimse: Yine de teşekkür ederim

Bayan Kimse: Neyse benim ders çalışmam lazım

Bayan Kimse: Görüşürüz

Bay Kimse: Görüşürüz

***

Bayan Kimse...

Tam telefonumu kapatmış yanıma koyacağım sırada odamın kapısı dan diye açıldı. İrkilerek telefonumu masaya düşürdüm

"Anca telefonuna bak sen zaten. Sınavda da telefonunda ne yaptın diye soracaklar." diye söylenerek kapıyı kapatıp gitti annem.

Sinirli bir soluk alıp verdim. Çoktan annem gitmiş olsa da sinirli bir şekilde kapıya bakmaya devam ettim. Gözüm kapının koluna kaydığında bir şey fark ettim.

Kapı kolum her an düşecekmiş gibi duruyordu. Elimi uzattığımda minik bir uğraşla kapı kolum yerinden çıktı. Derin bir nefes aldım. Kapı kolum kırıktı.

Çünkü annem neredeyse her gün kapımı tıklatmadan ve dan diye odama dalıyordu.

Kapının kolunu az bir uğraşla yerine oturttum. Daha önce de başıma gelmişti. Ve nedense bu evdeki tek kapı kolu kırık olan kapı benim odamın kapısıydı.

Sinirle sandalyemden kalktım ve kapıyı sakince açıp tam dışarı çıkacakken annemin sesini duydum.

"Oğlum müsait misin? İçeri giriyorum." dedi annem. Kafamı sağa çevirdiğimde kardeşimin kapısının önünde duruyordu ve kapıyı tıklatmıştı.

Sinirli bir şekilde banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkadım. Aynada kendime baktım. Gördüğüm tek şey yorgun bir yüz ve ölü gözlerdi.

"Az kaldı. Bir sene sonra bu evden gideceksin ve bir daha dönmene gerek kalmayacak."

Odama geri döndüm ve tutunduğum tek dal olan hayalimi gerçekleştirmek için masama oturdum.