My sweet bully

Ps. I hate you

De auto wordt steeds kleiner en kleiner, totdat hij helemaal verdwenen is. Ik loop naar de bushalte en ga op het bankje zitten. Gelukkig komt de bus al snel, want het begint weer te regenen. Ik geef de buschauffeur wat geld en ga helemaal achterin zitten. Ik doe mijn koptelefoon op en staar door het raam. Ik denk na over wat er vandaag gebeurd is. Ik kan Luke echt niet begrijpen, want het ene moment slaat hij mij zo hard dat ik naar het ziekenhuis moet en het ander moment voelt hij zich schuldig en zegt hij dat het hem spijt. In de auto klonk hij zo oprecht. Hij keek me aan met zijn mooie blauwe ogen, beet op zijn lip en keek meteen daarna weer weg. Het was alsof hij voor deze ene keer bang was voor mij. Toen hij mijn bovenbeen pakte was dat moment meteen weg. Ik zag flitsen van mijn vader voorbij vliegen en stapte uit. Er zijn zoveel dingen gebeurd in het verleden waar ik nooit meer aan wil denken en mijn vader is een van die dingen.

Ik voel een traan over mijn wang rollen en kijk snel of iemand het gezien heeft. Het enige waar ik geen zin in heb, is mensen die aardig proberen te doen en vragen of het wel met me gaat. Soms heb ik echt de behoefte aan een luisterend oor, maar dan herinner ik me weer dat ik dat niet heb. Ik heb geen beste vriend aan wie ik alles kan vertellen. Ik heb geen ouders die van mij houden en heb ook geen broertjes of zusjes.

De bus stopt en ik zie dat ik hier uit moet stappen. Ik groet de buschauffeur en loop naar huis. Ik zie Lukes auto staan en weet nou al dat dit een gezellige zondagavond wordt. Ik open de deur en loop de woonkamer in. Ik zie een briefje op het aanrecht liggen en open het.

Lieve Luke en Katie,

Ik heb een late dienst, dus hier is wat geld om een pizza te bestellen.

Lieve Katie,

Ik hoop dat alles goed is gegaan in het ziekenhuis. Sorry dat ik niet met je meekon, maar ikmoest echt naar werk. Ik hoop dat Luke goed voor je gezorgd heeft en dat jullie het gezellig hebben vanavond.

Lieve Luke,

Omdat ik late dienst heb, moet jij Katie naar school brengen morgen.

Liefs, Liz

Super duper geweldig..... Deze hele avond alleen met Luke.... Ik vertik het om nog een keer met hem in een auto te zitten, dus ik sta wel gewoon vroeg op en neem de bus. Ik plof mezelf op de bank en zet de tv aan. Niet veel later komt Luke naar beneden en om nog meer drama te voorkomen ga ik naar boven. Luke pakt mijn bovenarm vast en knijpt er heel hard in. "Laat me los" zeg ik dwingend. Hij beseft zich nu pas dat hij mij zo hard vastgreep en verontschuldigd zich weer. "Katie...". zegt hij op een rustige toon. "Wat Luke? Wat?" Ik ben de laatste paar dagen steeds minder bang geworden voor Luke. Hij mag dan wel veel sterker zijn dan ik en hij heeft vrienden die hem kunnen helpen, maar alleen durf ik hem wel tegen te spreken. "Het spijt me van vanmiddag. Ik wist niet dat het zo hard was en dat van die vijver was echt niet cool." Ik kan hem nu wel wurgen. Wauw 'Dat van die vijver was echt niet cool'. Niks wat hij gedaan heeft is cool. Ik ga niet eens op zijn stomme verontschuldiging reageren. Ik wil naar boven lopen, maar wordt weer vastgepakt door Luke. "EN NOU MOET JE EEN KEER OPHOUDEN!!! Laat me met rust. schuif de pizza maar onder de deur ofzo, maar blijf uit mijn buurt." Ik ren naar boven en plof op bed. Ik pak mijn laptop en besluit een film te kijken.

Na een tijdje hoor ik geklop op mijn deur. "Ga weg!" zeg ik zo hard mogelijk. Hij komt alsnog mijn kamer in. Ik kijk om en zie Luke in de deuropening staan met mijn boek. Ik spring op en pak het uit zijn handen. "Dank je." zeg ik zo zacht dat ik bijna zou denken dat hij het niet zou horen. Blijkbaar hoort hij het wel, want hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. Hij is zo mooi als hij lacht. "Wil je alsjeblieft pizza met mij eten?" vraagt hij op zijn allerliefst. Ik knik en loop naar beneden met hem. We bestellen allebei een pizza en gaan op de bank zitten. "Katie, mag ik je wat laten horen?" Voordat ik antwoord kan geven, is hij al boven en komt daarna naar beneden met een gitaar in zijn handen. "Ik heb een lied geschreven en ik wilde het je laten horen." zegt hij terwijl hij weer op de bank gaat zitten, precies tegenover me. Hij begint te spelen en ik hou nu al van het lied ook al heb ik de tekst nog niet gehoord.

I need your love to light up this house

I wanna know what you're all about

I wanna feel you feel you tonight

I wanna tell you that it's alright

I need your love to guide me back home

When I'm with you, I'm never alone

I need to feel you feel you tonight

I need to tell you that it's alright

We'll never be as young as we are now

It's time to leave this old black and white town

Let's seize the day

Let's run away

Don't let the colors fade to grey

We'll never be as young as we are now

As young as we are now

Hij stopt opeens met spelen en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik had dit nooit achter hem gedacht. Ik ben benieuwd over wie het gaat, want het is zo mooi en hij heeft zo'n mooie stem. "Luke het is echt heel goed." "Dank je." Hij begint te blozen. "Het is nog lang niet af, maar als ik het af heb zal ik het helemaal laten horen." We worden verstoord door de bel. Dat zal de pizzaboer zijn. Luke loopt naar de deur, doet open, betaalt het eten en komt weer de woonkamer in. Ik spring op en pak meteen een pizzadoos. We lopen alle twee naar de bank en beginnen met eten. Toen we het ophadden, haalde Luke een bak ben & jerry's uit de vriezer en we aten het samen op.

"Dus....Katie vertel eens wat meer over jezelf." zegt Luke heel onzeker.

"Tja.. waar moet ik beginnen?"

"Bij het begin"

"Geloof me ik heb een heel oninteressant leven"

"Daar geloof ik niks van. Bijzondere mensen maken bijzondere dingen mee."