My sweet bully

Damaged

Ik wilde net antwoorden op het berichtje van Dylan, maar dan wordt ik omver geduwd door Luke. Ik kan nog net het hekje beetpakken zodat ik niet helemaal val. Ik kijk om naar de auto die langsrijdt. Ik zie dat Michael en Abby niet meer in de auto zitten. Of course.... Als de auto helemaal weg is, sta ik op en pak mijn telefoon die ik uit mijn handen heb laten vallen. Ik zie dat mijn scherm helemaal kapot is. 'Jij gaat mooi een nieuwe telefoon voor mij betalen!' zeg ik terwijl ik mijn telefoon tegen hem aan gooi. Maar nee hoor hij knalt niet tegen hem aan, want hij vangt hem..... Luke loopt naar binnen zonder ook maar iets te zeggen en dat maakt me nog bozer. Ik haal hem in en sta tegenover hem. 'Ik wil morgen een nieuwe.' 'Oke oke calm down. Je krijgt morgen wel een nieuwe.' Hij loopt van me weg richting zijn kamer. Ik volg zijn bewegingen en kijk dan weer terug naar mijn telefoon die Luke weer in mijn handen heeft gedrukt. Ik druk op het knopje in de hoop dat hij nog wel aangaat, maar hij is helemaal dood. Ik loop teleurgesteld de woonkamer in en drink wat water uit de kraan. Liz is alweer nergens te vinden, dus die zal wel weer aan het werken zijn. Ik pak mijn schoolboeken van de tafel en loop richting mijn kamer. Voordat ik mijn kamer inloop, zie ik Luke in zijn kamer zitten. Ik bedenk me nu pas dat ik nu niet meer kan reageren op Dylan en dat alles wat op mijn telefoon stond, weg is. Voordat ik erbij nadenk, loop ik Lukes kamer in en sla hem in zijn gezicht. Hij kijkt me vragend aan en wrijft over zijn rode wang. 'Wtf Katie, waarom deed je dat?' Ik besluit niet te reageren zoals hij altijd bij mij doet, loop mijn slaapkamer in en doe de deur op slot. Ik sta tegen de deur aan en laat me naar de grond toe zakken. Ik adem diep in en uit en sla mijn boeken open. Na een tijdje hoor ik iemand 3 keer op de deur kloppen. Ik sta op en doe de deur van het slot. De deur gaat open en het is Luke die in de deuropening staat. Hij kijkt naar de vloer en ik draai me om zodat ik zijn gezicht niet hoef te zien. 'Katie.....' 'Wat Luke. Wat?' Ik draai mijn hoofd om en kijk hem boos aan. 'Je mag zolang ik je nog geen nieuwe telefoon heb gegeven mijn telefoon wel lenen.' Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en steekt het naar me uit. 'Het spijt me dat ik je duwde, maar ik kan morgen nog geen nieuwe telefoon voor je kopen.' Ik pak zijn telefoon aan, haal de achterkant eraf en haal zijn sim eruit. Ik geef zijn simkaart terug en doe de mijne erin. 'Dank je,' zeg ik. 'Je kan nou wel gaan'.

Ik zet Lukes telefoon aan en zie dat er een code op staat. Ik gok 1996 en  het klopt. Zo voorspelbaar. Ik ga meteen naar het gesprek van Dylan en antwoord dat ik het leuk zou vinden om met hem naar het park te gaan. Net nadat ik het bericht verzonden heb, wordt ik gebeld door Abby. Ik besluit niet op te nemen en haar in plaats daarvan een berichtje te sturen dat ik niet kan bellen. Ik heb even geen zin in mensen. Ik trek een joggingbroek aan met een simpel shirt en loop naar beneden. Ik open de spotify app en was even vergeten dat ik nu op Lukes telefoon zit. Ik klik willekeurig een afspeellijst aan en zie heel veel van mijn bands er ook tussen staan. Ik druk op shuffle en besluit een stukje te gaan hardlopen. Ik loop richting het parkje en zie Abby bij de vijver staan. Ik besluit toch maar sociaal te doen en loop naar haar toe. 'Heey Abby!' Ik draai mijn flesje water die ik had meegenomen open en drink het helemaal leeg. Abby kijkt om en springt zowat op me. 'Heey girl! Ik hoopte al dat ik je zou zien hier. Ik wilde al naar je toe komen, maar toen kwam ik erachter dat ik helemaal niet weet waar je woont.' Ik aarzel of ik moet zeggen dat ik bij Luke woon, maar in plaats daarvan begin ik over iets anders. 'Hoe was het met Michael?' Ze begint op en neer te springen.'OMG ja daar wou ik het met je over hebben als je dat niet vervelend vindt, maar hij is zo aardig en schattig en knap en omg.' Ze liet zichzelf op het gras vallen en zuchtte diep. 'Hij heeft me uitgevraagd, maar ik heb nog geen antwoord gegeven.' Ik kijk haar vragend aan, 'Waarom niet?' 'Het gaat zo snel en ik ben bang dat hij mij na een week al niet meer leuk vindt.' 'Ah zo. Ja dat snap ik wel. Je moet het gewoon rustig aandoen en hij moet ook een beetje moeite doen right?' Ze kijkt op en knikt. Ze gebaart dat ik naast haar moet gaan liggen. 'Als je het vervelend vindt om over te praten moet je dat gewoon zeggen hè!' 'Abby zeg dat niet de hele tijd! Ik zou het erg vinden als je het niet tegen mij zou zeggen.' Ik kijk op Lukes telefoon en zie dat het al best laat is, dus ik sta op en veeg het gras van mijn kont. 'Uhm ik moet gaan.' 'Oke zie ik je morgen op school?' 'yeah sure.' Ik zet de muziek weer aan en begin weer met rennen. Oke ik heb een beetje gelogen over dat ik sta te springen om Abby over Michael te horen praten, maar als ik Abby als vriendin wil moet ik maar accepteren dat ze het er vaak over zal hebben.

Als ik de straat in loop zie ik de auto van Lizz nog steeds niet staan, dus ga ik ervan uit dat ze de hele avond door blijft werken. Jippie nog een avond alleen met Luke... Wat een gezelligheid... Ik steek de sleutel in het slot en loop meteen naar de badkamer. Ik zet de douche aan en ga eronder staan. Plotseling hoor ik een hoog gegil beneden. Ik doe de douche uit en wikkel een handdoek om me heen. Ik ren naar beneden en als ik de woonkamer inloop, zie ik dat het Luke was die zo hard gilde. Ik kom wat dichterbij en zie dan pas de hoeveelheid bloed die uit zijn hand loopt. Ik hou een hand voor mijn mond, want als ik ergens niet tegen kan is het bloed. 'Wat heb je gedaan?' zeg ik heel hard. 'Ik wilde een meloen snijden en dat ging niet helemaal zoals ik gepland had.' Hij kijkt naar me met waterige ogen. Ik loop richting de berging en haal de verbanddoos tevoorschijn. Ik pak een schaar, verband en jodium uit de doos en pak een nat doekje uit de keuken. Ik kom weer bij Luke staan en veeg het bloed weg met het doekje. 'Dit gaat even prikken, maar ik moet de wond even desinfecteren.' Hij knikt en knijpt zijn ogen dicht. Hij heeft er duidelijk net zoveel moeite mee als ik. Ik pak zijn arm vast en knijp in het flesje met jodium en smeer het op zijn wond. Zo te zien viel het prikken wel mee, want hij gaf geen kik. 'Ik moet nu de wond afdekken met verband of wil je een pleister van Sesamstraat. Ik moet heel hard lachen om mijn opmerking en zo te zien vond Luke het ook grappig. 'Doe maar verband. Dat ziet er stoerder uit.' Hij moet alleen maar nog harder lachen waardoor zijn kuiltjes tevoorschijn komen. Ik wikkel zijn hand in met verband en voor de grap geef ik er een kusje op als ik eindelijk klaar ben. 'Dank je wel,' zegt hij met een glimlach. 'Zal ik de meloen maar snijden dan?' Hij geeft me het mes en ik begin met snijden.

We eten samen een kant-en-klare maaltijd en kijken nog wat tv. Luke is zo verwarrend. Het ene moment is hij zo aardig en lief en kan je oprecht met hem lachen en het andere moment is die Luke helemaal weg. Ik weet ook niet meer hoe ik op hem moet reageren. Het lijkt wel of hij elke keer als we het enigszins gezellig hebben, het weer vergeet. Ik loop mijn kamer in en doe mijn pyjama aan. Zonder dat hij klopt, loopt Luke mijn kamer in. 'Uhm omdat ik geen contact meer kan hebben met Michael, Ashton en Calum vroeg ik me af of je morgen mee wilt rijden naar school.' Hij krapt op zijn achterhoofd en kijkt onzeker naar de grond. 'Tot de school of 10 straten eerder?' 'Tot school.' 'In dat geval zou ik dat erg fijn vinden.' Hij kijkt op en glimlacht. Hij loopt zonder nog verder iets te zeggen naar zijn kamer en doet mijn slaapkamerdeur dicht. Ik zet mijn wekker iets later omdat ik dit keer niet met de bus hoef en val in slaap. Ik ben benieuwd wat morgen mij brengen zal.