Bldg.12, Ward 7

CHAPTER 5

THAMI's POV

"Pasok."

"Ganiyan mo ba talaga itrato ang pogi mong doktor?" tanong nito at dirediretsong naupo doon sa upuang kinauupuan ko kani-kanina lang bago siya kumatok at istorbohin ako sa pagpipinta.

"Medyo." maikli kong sagot, the tone of that was obviously an annoyed one. How dare he to interrupt me while painting my favourite flowers at aagawan pa talaga ako ng upuan kaya't naglakad ako papunta sa gawi niya upang paalisin siya sa upuan ko.

"Tumabi ka diyan o itutumba kita?" pagbabanta ko sa kaniya, pareho niyang itinaatas ang kamay niya sa ere simbolo ng pagsuko nito. Tumayo siya at inoffer pa sakin ang upuan ko na parang ganun sa ginagawa nila sa mga prinsesa. So gross.

I sit there and he stood besides me, he just watched me paint my favourite flowers.

"How's your day? Sorry for disappearing for a couple of days, medyo natagalan kasi akong maghanap ng bagong taga-bantay mo." pag-uumpisa niya sa kwento niya. Nakatayo lang talaga ito doon sa gilid ko at pinapanood akong magpinta. Nagpatuloy lang ito sa pagkwekwento at nakinig lang ako sa kung ano anong pinagsasabi niya.

"Oh, be careful." ani nito at kinuha sa kamay ko ang maliit na yellow paint can at binuksan ito. It slids on my hand kaya I almost drop it while opening the yellow paint.

"There you go." wika niya sabay abot sa akin nung maliit na can of paint.

He started to tell stories again, aabutin na naman kami ng ilang minuto dito dahil sa pagkukwento niya sa mga nangyari noong mga panahong wala siya dito sa hospital. He never missed a single story pag binibisita niya ako dito pagkagaling niya sa labas, kahit na mga maliliit na detalye ikikikwento pa niya tulad nalang ng pagbili niya ng ibinigay niyang hairclips sa'kin na nakita niya sa bangketa noong nakaraang linggo.

"I even took a picture of the convenience store we went noong hinatid ko yung bago mong taga-bantay sa kaibigan niya para ibilin daw yung mga kapatid niya bago kami pumunta dito." pagpapatuloy nito while scrolling something into his phone, I bet his looking for that certain picture.

He handed me his phone upang ipakita ang larawan na kinuhaan niya. It looks like a nice place. Walang halos tao na nasa loob o dahil baka wala lang talagang mga bumibili that time? But it's still looks so nice, I love the ambiance.

"It looks so.."

"Nice, right? Tignan mo nga oh, they even selling a vintage magazines sa labas nung convenience store." lumapit pa siya sa tabi ko at izinoom ung larawan pata ipakita ang mga magazines na nakasabit sa isang rack.

"When I saw that I remember you agad, I know that you really like those stuffs." dagdag nito habang busy ito sa pagsswipe naman ng ibang larawan ng convenience store sa cellphone niya. Wala siguro siyang ideya na hindi na yung larawan ang tinititigan ko.

"Gusto mo ba pumunta diyan? We can go there kung gusto mo lang naman, if.." he looked up at nagtama ang tingin naming dalawa, he looked so shocked nung narealized niyang tinititigan ko siya.

"Ready na ako lumabas?" I asked, umiwas na ito ng tingin at umayos na ng tayo.

Ganiyan naman siya palagi kada may kukuhanan siyang magandang tanawin, ipapakita niya sa akin at tsaka ako tatanungin kong gusto ko daw bang magpunta sa lugar na yun.

"Oo, pero ibabalik pa naman kita dito, y'know naman na I will never ever break my promise." wika niya, I handed him back his phone at kinuha na yung paintbrush ko.

"As you should Mr. Doctor." sagot ko at nag umpisa na ulit sa pagpipinta.

He promised me that he will never ever forced me na umalis dito, minsan tinatanong niya lang ako kung ano na daw ba ang desisyon ko but he's not forcing me.

"Pinapatawag ko na pala kay Sian ung bagong taga-bantay mo dito." wika na naman nito, hindi parin talaga nagsasawa ang bunganga niya kakadaldal at kahit hindi ko siya tinititigan alam kong nakaupo na siya ngayon sa kama ko.

"Background?"

"He's the eldest son and has 4 younger sisters, they're quadruplets to be exact could you believe that?" manghang mangha niyang pagkukwento na animo'y ngayon lang niya nalaman na may quadruplets pala, makaasta akala mo kung hindi nag-aral ng halos anim na taon para maging doktor.

"They're also renting a apartment sa isang lugar sa kalakhang Maynila and he's working as a waiter, janitor at sometimes a cashier sa isang café malapit sa lugar nila, minsan naman ibang raket ang ginagawa niya. Hindi na rin siya nakapag college because of financial problems at pinag aaral niya ang apat niyang kapatid but he's a consistent honor student noong highschool siya, their mother died after niyang ipanganak ung mga kambal and their father—"

"Left them?" tanong ko while continuing to brush up the yellow paint on my canvas.

Sunflower is really a lovely flower.

"How did you know?" he asked, I just shrugged off my shoulders. Hindi naman sa pang-jujudge sa kaniya or sa pamilya nila ngunit,

He has more than two jobs, he didn't attend college, siya pa nagpapaaral sa mga kapatid niya and their mother died..

A very common story, at hindi siya magandang plot kung isa man itong istorya. Sinasabi nila na tayo ang gumagawa nang istorya ng buhay natin ngunit bakit hindi natin pwedeng piliin ang buhay na gusto natin?

"Nahulaan ko lang." sagot ko.

"But yeah, you're right dahil noong sampung taong gulang siya iniwan sila ng ama nila para sa ibang pamilya."

That must be rough for him.

"Where did you find that information? Isn't too personal na?" I bet he got that information from his great private investigator again.

"From Sian, my private investigator." I knew it, galing yun sa kaniyang kapatid / private investigator na pati pa naman tagal ng pag-ihi ng mga dati kong taga-bantay alam niya at kung ilang minuto ang itinigal nila sa banyo pag iihi. I don't know where did he get that kind of unthinkable information.

"Napasobra nga lang yata siya ng kalkal sa background ni Mark kaya pati sa ganoong impormasyon nakalap niya."

"Mark?" tanong ko sa doktor.

"Bakit po?"