Etrafa ürkekçe bakan küçük kız çocuğunun boyuna gelmebilmek için eğildim ve onla aynı boya geldim. Küçük kız kahverengi gözlerini çevirip bana baktı ve sertçe yutkundu. Ona zarar verip vermeyeceğimi merak ediyordu. Ona gülümseyip çantama uzandım ve buraya gelmeden önce markete uğrayıp aldığım birkaç tane çikolatadan bir tanesini ona uzattım.
"Çikolata sever misin? Ben çok severim." Elimde duran çikolataya baktığında gözleri ışıldadı. Utangaç bir tavırla gelip çikolatayı aldı.
"Teşekkür ederim abla. İlk defa biri bana çikolata veriyor. " Dediğinde içimin acımasını umursamadan onun saçlarını sevdim.
"İsmin nedir? "
"Mina." Dediğinde yüzümdeki gülüş soldu. Acı bir geçmişim vardı. Ve ben o geçmişte sıkışıp kalmıştım. Gözümü kapattım ve saniyeler sonra açtım. Ona tekrar gülümsedim ve eğildiğim yerden kalktım.
"Çok hoş bir isim, kaç yaşındasın?" Dediğimde birkaç saniye düşündü.Sonra kirli saçları ve yanaklarıyla bana kocaman gülümsedi.
"Benim bir yaşım yok! Ama ben 6 yaşında gibi hissediyorum! " Dediğinde onu kendime çekip sarıldım ve titrek bir nefes verdim.
"Didem hanım, Gazel hanım sizi arabada bekliyor." Dediğinde dişlerimi sinirle sıktım. Alt tarafı bir anlaşma yaptık diye kendini patron sanması canımı sıkıyordu. Özellikle şımarık halleri. Bunu Akın beyle konuşmam gerekiyordu.
Evett tanıtım bölümümüz bu kadar. Haftaya cumartesi günü 1. Bölümü yayınlayacağım.<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulanlar
Novela JuvenilBiz 5 kişi, biz 5 çocuk, hala onların bizi kurtarmasını bekliyoruz. Hala o karanlık sokakta birinin gelmesini umarak bekliyoruz. Sokaklardan ayak sesleri, araba sesleri, sayısız insan konuşması geliyor. Peki bizi neden kimse görmüyordu? Biz kurtarıl...
