8. Gün +18

episode 10

Bir arkadaşın yorumunu gördükten sonra yazmaya karar verdim delirmiş resmen djdjjdjdjdjdj bu kadar sevmenize mutlu oldummm 🤍

*
*
*
*
*
*
*
*

Beni kucaklayıp arabaya taşımıştı
Marco endişeyle bana bakmıştı
O halı içimi cız ediyordu resmen
Gözlerim yavaş yavaş beni terk ediyordu

Son duyduğum kısık bir sesti

"Bebeğim kendini bırakm-"

Ondan sonrası benim için dipsiz bir kuyu
Annem vardı ben vardım babam vardı babamın beni kemerle dövdüğü günü görüyordum annem susup izliyordu

Yalvarışlarım ağlamalarım ve vurma sesleri hayatım gözlerimin önünden geçiyordu

Beni bırakma ne kadar aciz bir söz ben bu sözü sürekli birilerine karşı kullandım onlar da beni kullandı

Bazen hiç doğmak istemezsin keşke doğmasaydın annemin ağzından çıkan kelimeler yetmişti ölmeme bazen bir kelimeyle ölürsün ben annemin susmasıyla öldüm

Gözlerinin içine baktım ama orada bana karşı hiç bir şey bulamadım
Babam ise zaten beni bir mikrop olarak görüyordü kız çocuğum diye bir erkek istiyormuş ama ben gelmişim dünyaya

Benim suçum neydi ki kız olmam mıydı?
Benim bir suçum yoktu asıl suç onlardı onların düşünceleri yaptıkları ben kadın olduğum için kendimle gurur duyuyorum hiç bir erkeğin yapamadığı şeyleri yaptım ben bu hayatta

Hiç bir şeyden pişman değilim ama annem ile babama teşekkür ederim bana bu hayatın acımasız olduğunu öğrettikleri için

"Hastamız kendine geliyor "

Gözlerimi yavaşça açtım gözlerimi kısıp etrafı inceledim
Kurumuş boğazım ile acılı bir şekilde konuştum

"Neredeyiz?"

Marco elimi sıkı bir şekilde tutmuştu
Gözleri kızarmış çökmüştü adeta beni bu kadar çok mu seviyordu?

"Hastahanedeyiz bebeğim "

O an kafama dank etti benim karnımda bir şey var mıydı?

"Doktor hanım benim neyim var ?"

Endişeli bir şekilde doktora baktım bana gülümseyip

"bebeğiniz için zorlu bir süreç olmuş ama çok inatçı bir bebeğiniz varmış annesini bırakmamış"

Şok bir şekilde ağzım açılmıştı gözlerim direk marcoya döndü onun da benden kalır yanı yoktu

"Benim bebeğim olamaz dediler bana bu nasıl ?"

"Hayır sizin rahminiz de bir sorun yok sanırım size yanlış test sonuçları vermişler"

"Anladım"

Benim bebeğim varmış karnımda büyüyen bir şey ben anne olamam ben yapamazdım ki

Gözlerimi tekrar marcoya çevirdiğimde sıkıntılı bir suratı vardı sanki aldığı habere sevinmemiş gibi tamam bende pek olumlu bakmadım ama sen hiç mi istemedin

Boğazımda yumru oluşmuştu o an herşeyden pişman olmuştum

"Ben çıkıyım şirkette işlerim var sonra gelirim yanına"

Ellerimi bırakıp bir hışımla çıkmıştı sesi buz gibiydi ve ben daha yeni uyanmıştım beni bırakıp nasıl gidebildi

Gözlerim dolmaya başlamıştı kendime kızıyordum insanların gerçek yüzleri sonradan fark ediyordum

Gözlerimi kapatıp kendimi karanlığa gömdüm

3 saat sonra-

Canım sıkıldığı için bahçeye çıkmıştım hastahane ortamı insanı boğuyordu
Gökyüzüne çevirdim bakışlarımı iç çekip uzun uzun baktım bir elimi de karnıma koyup okşamaya başladım

Derken önümde biri durdu sarı kıvırcık saçlı mavi gözlü Marco dan birazcık kısa
Bir adam vardı elinde iki bardakla bana bakıyordu

Gülümseyip
"al içini ısıtır hava soğuk gibi "

"Ah teşekkürler "

Elindeki bardağı alıp bir yudum aldım
Gerçekten de iyi gelmişti

"Yanına oturabilir miyim ? Sorun değilse tabi "

Gerçekten güzel ve yakışıklı idi
Gülümsemesi bile insanı içine çekerdi

*Tabi buyrun"

Yanıma oturdu ve oda gökyüzüne çıkardı bakışlarını güneş yüzüne vurduğunda o kadar güzel bir görüntüydü ki Allah sahibine bağışlasın

Bana dönüp gülümsedi
"Çok güzel bakıyorsun"

İkinci erkek başrol bakalım hangisi bizim kıza koca olacak
marcoya ana avrat girebilirsiniz serbest