8. Gün +18

episode 9

Ana karakteri öldürmem merak etmeyin beybilerim aa iyi okumalar ✨

*
*
*
*
*
*
*
*
*
*

Nereye gittiğimizi göremiyordum gözlerine siyah bir kumaş bağlamıştılar çok korkuyordum yağızın yerde hareketsiz halde olması ve etrafında kanlar olan görüntüsünü hala aklımdan
Çıkaramıyordum

O çocuk benim yüzümden ölmüştü sırf canım sıkıldı diye dışarı çıktığım için ölmüştü ben bir katildim yağızın katili ama neden ağlayamıyordum neden göz yaşlarım akmıyordu

Kolum sızlıyordu iki kolumda sıkı sıkı tutuluyordu
Şuan sadece araba kokusunu alıyordum
Bir de taşlı yolları hissediyordum

Konuşmak istesem de sesim çıkmıyordu
Sanki beynim ile vücudum anlaşamıyor gibi idi

Araba uzun yoldan sonra durmuştu

"Depo dolsun "

Kulağıma irişen sesle benzinlikte durduğumuzu anladım karnıma değen bir silah yüzünden yardım için bağıramıyordum

Kaçma planı yapmam gerekti

"Benim  tuvaletim var lavaboya gitmem gerek " 

Sinirle dişlerimin arasından konuştum

"Olmaz otur ottuğun yerde kapa çeneni rahat dur !"

"Siz bilirsiniz bende koltuğa işerim benlik bir sıkıntı yok yani "

"Allah'ın cezası faruk şunla tuvalete git buraya işicek yoksa !"

Göz bandımı açmışlardı etrafı bulanık görüyordum gözü kısıp etrafa baktım tabi Faruk denen adam beni çekiştirerek götürüyordu

Kapıyı açıp içeri girdim o da peşimden geliyordu

"Hop orda dur kadınlar tuvaleti burası zaten kaçıcak yer yok !"

Yüzüne kapatıp ilk önce elimi yüzümü yıkadım sonra pencere aradım küçük bir pencere vardı yüksekti biraz
Lavabonun fayansına çıkıp pencereye uzandım yüksekliğine bakıp kendimi pencereye yerleştirdim.

İlk önce ayağımı elimle üst kısımlarına tutundum bütün gücü parmaklarıma vermiştim diğer ayağımı da yerleştirip oturdum ayaklarım dışarıdaydı üst vücudum içerideydi derken ses gelmişti

"Hadi lan seni mi bekliyeceğim az daha beklersen içeri giricem "

"Tamam az kaldı işim çıkıyorum şimdi"

Ayakkabılarımı çıkarmıştım çıplak ayaklarımla zemine atladım canım çok acımıştı açıkçası arka tarafından çıkıp koşar adımlarla ilerledim adamlar benzinliğin orda durup sohbet ediyorlardı

Ben duvarın arkasına geçip biraz onları gözetledim odakları birbirlerinin üzerinde olunca çaktırmadan koşarak yola çıktım bağırma sesleri gelince arkamdan kaçtığım belli olmuştu

Daha da hızlanıp koşmaya başladım ayaklarımın tabanları kanıyordu artık kıskaca yolda araba geçmiyordu arkama bakınca gözlerim korkuyla açıldı siyah jip hızla bana yaklaşıyordu

Ormana dalıp koşmaya başladım ne kadar koştuğumu bilmiyorum arkamdan geliyorlardı buna eminim aşağı da çöküntü görünce aşağı çöküntüye sırtımı verdim ve sesleri dinlemeye başladım

Adımlar ve sesler yaklaşıyordu kalbimin o kadar hızlı atıyordu ki 
Onu duyacaklar diye daha da korkmuştum

Olduğum yere iyice sinmiş ve nefesimi tutmuştum bir anda etraf sus pus olmuştu bir anda bir kol tarafından çekildim

Ağlamaya başladım derken beni yere fırlatıp tekmeledi
Kalın bir ses

"Karıyı buldum !!"

Diye bağırdı beni yerden sertçe kaldırarak öne doğru yürümem için itti arabanın yanına gelip beni içeriye doğru fırlattı

Elin kolum ve gözlerim sıkıca bağlanmıştı canım yanıyordu karnım çok acıyordu neden bilmiyorum

Kolumdan tutarak beni sertçe indirdiler depo gibi bir yerdi sanırım sesler yankı yapıyordu sanırım gerçekten de ölücektim

İtilerek yürüdüm göz bandımı açmışlardı
Neye uğradığımı anlatmadan kafamı suya sokmuşlardı suyun içinde nefes almamaya çalışıyordum ama nafile

Gözlerim kararmaya başlamışken beni çıkardılar adam yüzüme bakıp gülüyordu elimden hiç bir şey gelmiyordu maalesef

Yüzüne tükürüp gülümsedim
Yüzüme okkalı bir tokat geçirdi

"Orospu seni hemen öldürmek gibi bir planım yoktu ama sevgiline güzel bir hediye hazırlamalıyız değil mı? !"

Benim ne suçum vardı ki onlara ne yapmıştım da. Bana bu kadar nefret kusuyorlardı

"Son duanı et !"

Kafamda soğuk ve metalik bir şey hissettim sanırım bu son nefes alışımdı
Yine de marcoyla tanıştığıma pişman değildim

Euzü besmele çekip gözlerine baktım sinirle tetiğin emniyetini açıp tekrar kafama doğru doğrulttu
Gözlerimi sıkıca yumdum derken bir patlama geldi -

Gözlerimi yavaşça açtığımda kafama silah doğrultan adamın kafasında bir delik vardı ordan kanlar akıyordu gözleri arkaya doğru kaymıştı ve yere yığıldı

Ne olduğunu hiç anlamadım ve bende kendimi yerde buldum Marco panikle bana doğru koşmuş ve özlediğim kollarla beni tutmuştu

"lo siento, mi amor, estás bien, por favor dime que estás bien!?" ( özür dilerim aşkım.. iyi misin lütfen bana iyi olduğunu söyle)

Gözleri kızarmıştı sanki ağlamış gibi

"İyiyi-"

Aşağı tarafıma baktığımda şok olmuştum Marco da öyle bacaklarımdan aşağı kanlar akıyordu
Sanki bebeğim düşmüş gibi ama ben hamile değildim olamazdım !!?