8. Gün +18

episode 11

Hello aşklar yeni bölüm bu bölümde herkesin istediği bir şey gerçekleşicek

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Her zaman ki gibi hastahane de idim
Marco arada gelip uğruyordu ama sanki aramızda koca koca duvarlar vardı

Gözlerimi masanın üstündeki bukete çevirdim ayağa kalkıp buketi elime alıp çöp kovasına fırlattım

Çok sıkılmıştım artık evime gitmek istiyordum kendi evime
Arkamı dönüp camdan yoldan geçenlere bakıyordum birden yüzümde hissettiğim sıcak ellerle irkildim bur Marco olmazdı onun elleri soğuktu her zaman

Ellerine dokunup elini çekmeye çalıştım

"Bil bakalım ben kimim ?"

"Ne biliyim sen kimsin göremiyorum ki "

Arkamdaki beden titriyordu sanırım gülüyordu

"Çok sabırlı biri değilsin anlaşılan "

Ellerini yavaşça çekti önüne geçip o güzel gülümsemesini yüzüne taktı
Bazen bu çocuğu kıskanıyordum o an bir şey dan etti kafama

Ulan ben bu çocuğun ismini bilmiyorum kaç zamandır sohbet ediyoruz ben öküz gibi çocuğa ismini sormadım

"Şey senin ismin neydi ya ?"

Suratıma şok olmuş bir ifade ile baktı sonra birden gülmeye başladı
Bence bu çocuğun problemi var çok gülüyor bizim köyde bir laf var çok güleni çok sikerler

"Çok komik değil mi bunca zamandır isimlerimizi bilmiyoruz gerçi ben senin ismini öğrendim Liza "

Sonra ciddi sürat efadesine döndü gözlerimin içine baktı uzun uzun
Kaşlarımı çatmış bende yüzüne bakıyordum sanki çocuk dudağıma yapışıcak gibiydi

Sonra ne yaptığını fark etmiş olucak ki hızla yüzünü çevirdi beyaz bir teni olduğu için kızardığı belli oluyordu

"Ş-şey ben gidiyim benim bir işim vardı"

Diyip hızla çıktı
Yine ismini öğrenememiştim
Ama yüzümü ondan başka güldüren yoktu

Derken bir anda üşüme geldi arkamda bir şey hissettim arkamı döndüğümde Marco ile karşılaşmıştım çok sinirliydi niye ki ?

Boynundaki damarlar belli oluyordu dişleri ile çenesini sıkıyordu bana bakıyordu ama o bakışta en ufak sıcaklık yoktu

"O kim! ?"

"Neyden bahsediyorsun?"

Sakindi ama bir lav gibiydi her an patlamaya hazır

"Liza o yanındaki sarı kimdi !?"

"Bir arkadaşım neyse uzatma yatıcam yorgunum "

Yanından geçicek iken kulumu tuttu sıkıca ve beni kendine çekip sarıldı
Gözlerim şokla açılmıştı

"Bu halde olmamız canımı yakıyor."

Ellerinden kurtulup sinirle yüzüne baktım

"Bizim bu halde olmamız senin yüzünden ben senin sözünden hiç çıkmadım sen bana o kadar güzel bakıyordun ki artık bana olan bakışların bile bana uzak hamile olduğumu öğrendikten sonra biz bir daha eski biz olmadık "

Sesim o kadar yorgun çıkmıştı ki
Ve o sona yaklaşmıştık.....

"Şimdi siktiri ol git "

Yüzüne bile bakmadım zaten o da bir şey söylemedi sanki bunu söylememi bekliyormuş gibi gitti
Yüzümden inen göz yaşlarını durduramıyordum

Adım sesleri gelmişti kulağıma hevesle yüzümü kaldırdım fakat gelen o değildi

Gözlerim mavilerle buluştu
Bana endişe ile bakıyordu hızla yanıma yaklaşıp bana sarıldı orada kaç saat onun omzuna yaslanıp ağladım bilmiyorum ama yorgun düşmüştüm
Uyuya kaldım.....

Uyandığımda arkamda sıcaklık vardı
Sanırım o da benimle uyuya kalmıştı onu uyandırmadan yavaş bir şekilde kalktım lavaboya doğru ilerliyordum ki gözlerim karardı tutunacak bir şey aradım karnım ağrıyordu ağlamaya başladım kötü bir şey olucaktı

Altımdan sıcak bir şey aktığını hissettim ama oraya bakmaya gücüm yoktu bakarsam dayanamazdım ayağa kalkıp zorla kendimi yürümeye zorladım

Odama doğru yavaş ve acılı bir şekilde ilerledim fakat odamın kapısınım önünde ki bedenle biraz mutlu olmuştum bu halimi görmesi beni mutlu etmişti o yüzümdeki endişe ve korkma beni mutlu etmişti çünkü bu halde olmam onun suçuydu
Daha fazla duramadım ayakta düşmemle bilimcimi kaybetmem bir oldu

Arkadaşlar bizim sarıyı da merak
edenler olur diye

Çağrı :