Bu gerçekten benim fotoğrafımdı. O gün neden üzgün olduğumu hatırlamaya çalıştım ama bulamadım. Çünkü gördüğüm şey karşısında inkar edilemez şekilde korkmuştum ve açıkçası geçmişi düşünemiyordum. Bunu gördükten sonra devamını okumamama imkan yoktu. Endişeyle diğer notu açtım.
05.02.2021
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoğrafı çekerken kendimi sapık gibi hissettim çünkü oldukça fazla zoom yapmam gerekti. Ama Lisa'yı gülümserken görünce bunu çekmem gerektiğini düşündüm. Bir gün bu fotoğrafları ona gösterebilirsem eğer, umarım bana kızmaz.
Sen de kimsin Jennie? Evet gerçekten de hissettiğin gibi bir sapıksın ama kimsin? Bu notların her birini okuduktan sonra rehberdeki kişileri arayıp kim olduğunu öğreneceğim. Gerekirse seni şikayet edeceğim. Beni bu gergin düşüncelerden odama giren Chaeyoung sıyırdı. Chae: Kapıyı kaç kere çaldığımın farkında mısın? Arka cebindeki anahtarı çıkarıp yüzüme salladı. Chae: İyi ki bu bendeydi. Kapının bir kere bile çalındığını duymamıştım. Lisa: Jennie diye birini tanıyor musun. Gözlerini kaldırıp anlam veremez şekilde yüzüme baktı. Chae: Jennie? Elimdeki telefonu kaldırdım ve kilit ekranındaki fotoğrafı gösterdim. Lisa: Daha önce gördün mü? Chae: Bu telefon da neyin nesi? Ne saçmalıyorsun Lisa? Yüzü bile belli olmayan birini görüp görmediğimi nereden bilebilirim? Tekrar ekrana baktım. Chae: Jennie de kim? Yüzümü Chaeyoung'a döndüm ve önemli bir şey açıklayacakmış gibi olduğum yerde dikleştim. Lisa: Bu telefonu yolda buldum. Okula giderken. Chae: Peki neden hala sende? Kayıp ofisine vermen gerekiyor. Lisa: Başta planım buydu ama unuttum. Eve gelince de merak edip karıştırdım. Chae: Gerçekten iyi misin Lisa? Sen kimsenin eşyalarını karıştırmazsın. Lisa: Sadece kim olduğunu bulmaya çalıştım. Ama garip bir şey var. Chaeyoung tek kaşını kaldırarak cümlemi tamamlamamı bekledi. Belki bunu kendime saklamalıydım ama söylemiş bulundum. Lisa: Telefonda benim fotoğraflarım var.
