Lost and Found | jenlisa

XXX.

2 gün inanamayacağım derecede hızlı geçmişti. Sanki evren onu benden ayırmak için ekstra mesai yapıyordu. Veda etmek için evine gitmeye cesaret edemedim. Eğer gidersem kalması için ayaklarına kapanacağımdan korktum. O zaman kalırdı. Jennie'yi tanıyordum, kalırdı. Ama onu son bir kez görmem şarttı. Ne olursa olsun onu görmeliydim. Belki son görüşüm olacaktı. Onu hafızama kazımalıydım.
Uçak saatini Jisoo'dan öğrendim. Daha onlar gelmeden hava alanına ulaşmıştım bile. Gittiğimde uçağın kalkmasına daha çok vardı. Yolcu alanında kaç tur attığımı saymadım bile.
Saatler de günler kadar çabuk geçmişti. Bir süre sonra bir valizin tekerleğinin yerde çıkardığı ses o tarafa dönmeme sebep oldu. Onca ses arasından onun valizinin sesi dikkatimi çekmişti sanki. Jennie işte orada Jisoo'nun arkasından yürüyordu.
Gözlerinin etrafı taradığını fark ettim. Beni aradığını biliyordum. Ama öte yandan kolları bağlıydı. Sinirliydi, üzgündü. Yanında duran Bayan Kim ağlamaklıydı. Belli ki onlarla gidemeyecekti.
Uçağa giden cam koridordan geçmeye hazırdılar. Annesiyle sarıldı ve ağladığını gördüm. Ben ona sarılamayacaktım. İstemediğimden değil, yapamazdım sadece.
Koridordan yürürlerken gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. Saklandığım yerden çıkıp Bayan Kim'e doğru koşmaya başladım.
"Jennie!" diye seslendim.
Bayan Kim beni duyduğunda hızla arkasına döndü.
Ne kadar bağırsam da nafileydi. Jennie gitmişti. Beni duymamış veya duymak istememişti. Gözyaşları içinde dizlerimin üstüne çökerken Bayan Kim de bana sarılarak benimle birlikte ağladı. Tek teselli sözünü de ondan duydum zaten.
Bayan Kim: Onun için doğru olan buydu Lisa.