1. BÖLÜM\ BAŞLANGIÇ

32 6 0
                                    

Merdivenlerden çıkarken her bir adımda gelen anahtar sesi artık beni rahatsız etmiyordu. Normalde anahtar sesi bile beni rahatsız ederdi. Ama artık bu ses bir ayrı güzeldi. Bu anı 5 yıldır bekliyordum. Her bir adımda içimdeki heyecan büyüyordu.

 O kadar eski bir apartman değildi. Daha çok öğrencilerin kaldığı uygun fiyatlı bir apartmandı. Apartmanı eski gösteren tek şey paslanmış merdiven trabzanlarıydı. Trabzanların aksine kapılar yepyeniydi.

O kadar çok düşüncelere dalmıştım ki ancak Deniz durunca geldiğimizi anladım. 4. katta merdivenin hemen solundaki daire bizim yeni evimizdi. Deniz'in yüzüne baktığımda onun da en az benim kadar heyecanlı olduğunu anlayabiliyordum. O da benim gibi bu anı beklemişti.

Sırlar bizi birbirimize yaklaştırır. Deniz'le böyle yakın arkadaş olmuştuk. Evlerimiz neredeyse yan yanaydı. Bu yüzden okul çıkışları birlikte eve gitmeye başlamıştık. Bu yürüyüşlerde  konuştukça birbirimize ne kadar benzediğimizi fark etmiştik. Sonrasında zaten etle tırnak gibi olmuştuk. Liseyi birlikte okuduk ve  birlikte hayaller kurduk. Şuan o hayallerden birini gerçekleştiriyorduk.

Titreyen elimle kapıyı açtım. İlk önce kendimiz girdik sonrasında bavullarımızı aldık. Hava karardığı için ışıkları açtım. Deniz'le birbirimize baktık. İkimizinde gözleri dolmuştu. Birbirimize sıkıca sarıldık.

''Sonunda...'' dedim. Deniz her zaman ki gibi beni tamamladı ''...kurtulduk.''

Ne yazık, oysaki her şey daha yeni başlıyordu.

QuerenciaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin