Nazlı ağlayarak Alinin arkasına geçip kolundan tuttu korkuyordu Fermandan
Ferman: Nazlı! -diyerek Nazlıya doğru yöneldi Ali önüne geçti
Ali: Ne oluyor burada!
Ferman: SEN KARIŞMA! (Nazlıya baktı) Nazlı üzgünüm
Nazlı:(ağlayarak) SENDEN NEFRET EDİYORUM FERMAN AMCA! YÜZÜNÜ BİR DAHA GÖRMEK İSTEMİYORUM! DÜŞÜNCELERİNDEN NEFRET EDİYORUM! -diyerek bağırdı içini dökerken Alinin gözleri büyüdü Fermanın yakasından tuttuğu gibi odaya koyarken kafayı gömdü ve onu yere serdi. Ferman ne olduğunu bile anlamadan Ali üstüne çıkıp yumrukları art arda sıralarken Nazlı şok olmuştu içeri geçip Aliyi tutmak istedi ama yapamadı. Bir kadının düştüğü durum karşısında öfkelenmişti Ali. Fermana sağlı sollu geçirirken
Ali: Kadın var lan senin karşında kadın hem de yeğenin ne yaptın lan sen naptın! -diyerek Fermanın yüzüne çalışıyordu. Ferman kendini korumak istese de nafileydi. Kaşı dudağı patlarken Alinin de elleri kızarmaya başlamıştı ama durmadı ta ki Nazlı onu elinden tutuncaya dek. Ali durup nefes nefese yerde yatan ağzı yüzü kan içinde kalmış Fermana baktı sonra dönüp ağlayan Nazlıya içinden küfür savururken Ferman fırsattan istifade onu üstünden itti Nazlıya yöneldi
Ferman: Nazlı beni dinle! -diyerek kolundan tutarken Nazlı özel bölgesine tekmeyi bastı Ferman acıyla diz çökerken Nazlı odadan çıkıp koşmaya başladı. Ferman kalkıp peşinden gidecekti ki Ali önüne geçti
Ali: Sakın-
Ferman:(öfkeyle) Bu ikimizin arasında! KİMSE KARIŞAMAZ! -diyerek Aliyi itip yere düşürürken Nazlının peşinden koştu
*
Nazlı park alanına gelip arabaların arasında saklanırken Ferman otelin her yerinde Nazlıyı arıyordu. Ali de çantasını alıp çıkışını yaparken otoparka yöneldi. Arabaya doğru ilerlerken Nazlı sessizce arabaların arasından ilerleyip Fermana yakalanmak istemiyordu ki Ali ve Nazlı duvarın oradan aynı anda dönünce çarpıştılar. Nazlı korkarak bağırdı Fermana çarptığını sanıyordu kafasını kaldırınca Aliyi gördü
Nazlı: Sen... -diyerek sakinlerken Ali ağlayan kıpkırmızı olan o gözlere baktı korkusunu okuyabiliyordu. Onu burada bırakamazdı. Arka kapıyı açıp bavulunu koydu. Sonra ön kapıyı açıp Nazlıya döndü
Ali: Arabaya bin -dedi Nazlı yavaşça gelip binerken Ali de yerine geçti ve otelden birlikte ayrıldılar. Fethiyeye yakın bir oteldeydiler. Ali onun sakinleşmesi için oraya götürdü gecenin karanlığında rahatlaması gerektiğini biliyordu. Ölüdenizin oradaki tepeye getirirken arabayı durdurdu. Nazlı ağlayarak kemerine yöneldi sonra boynundaki kolyeye eli gitti Fermanın aldığı o kolye taktığı o günü hatırladı sonra hiç düşünmeden çekip kopardı. Hızla arabadan inip koşmaya başladı ki Ali de korkup indi etraf karanlıktı ve tepedeydiler ama Nazlı ağlayarak az ileride durdu ağlamasını şiddetlendirirken Ali olduğu yerde kaldı. Nazlı elindeki kolyeyi fırlattı sonra diz çöküp ağlamaya devam etti.
Nazlı: Neden Ferman amca neden bana yaptın bunu...
*
Ferman ise Nazlıyı bulamamış odaya gelmişti öfkeliydi kendi düşüncesinin tersi çıkmıştı Nazlı benimle aynı fikirde deyip durmuş kendine ve şimdi öyle olmadığını anlamıştı ve böylelikle Nazlıyı kendinden uzaklaştırmıştı bunları düşünürken odayı dağıtmaya başladı. Her şeyi yerle bir ederken yere oturdu...
*
Nazlı odada geçen konuşmayı bir bir aklına getirirken ağlaması daha da şiddetleniyordu Fermana güvenerek büyük bir hata yapmıştı. Onca çıkan haberlere aldırış etmeden ona güvenmişti ama Ferman o güveni sarsmıştı ağlamaya devam ederken Ali elinde kendi hırkasıyla Nazlının yanına yaklaştı gecelikle olan Nazlı hafifte olsa rüzgar vardı üşüyebilirdi diye düşünmüştü hırkasını yavaşça Nazlının omzuna koydu bir adım geri çekilirken Nazlı ona bakamadı utanıyordu utanmaması gerekiyordu ama utanıyordu. Utanması gereken onu bu duruma sokan amcasıydı yüzünün kızarması gereken kişi de oydu ama Nazlı yapıyordu. Bir başkasının suçunu kadınlar çekmemeliydi. Ali anladı bakamadığını omzuna iki defa hafifçe dokundu ben buradayım mesajı vermişti belki de sonra arabanın yanına gitti. Nazlının ağlayan üzgün haline o da üzülüyordu.
