BALCA (Düzenleniyor)

15

Sabah erkenden uyanıp okula gitmek için hazırlanmaya başlamıştım.

Son zamanlarda olan olaylardan dolayı uzun bir süre gidememiştim ama her şey yavaş yavaş düzeldiği için bugünden itibaren gitmeye karar vermiştim.

Daha doğrusu annem karar vermişti çünkü bana kalsa ben daha gitmez bu seneyi bir şekilde kapatırdım.

Keşke evlenmelerine daha uzun süre karşı çıksaydım.

Zaten tam affetmemişken izin verdim düğün yapmalarına sinirim bozuk.

Annene kıyamayınca böyle oluyor işte.

Ay her neyse sonuç olarak şuan okula gitmek için hazırlanıyorum.

Normalde servisle gidiyordum ama Enis abi her sabah işe hemen hemen aynı saatte gittiğini o yüzden sabahları kendisinin bırakabileceğini söylemişti.

İlk başta itiraz etmiştim sonuçta o da sabah kalkıp işe gidiyordu kimsenin başına iş açmak istemezdim.

Ama kendisi sanırım bunu anlayıp bana 'sen nasıl görüyorsun bilmiyorum ama ben seni kardeşim olarak görüyorum Balca. O yüzden bana da diğerlerine de asla yük olmazsın. Zaten annenle babam evlenince aynı evde yaşıcaz o zaman da seni servisle göndereceğimizi düşünmüyorsun heralde. Biz bunu sadece bir kaç hafta öne çekiyoruz.' gibi ikna edici uzun bir konuşma yapmış.

Hem kalbim yumuş yumuş olmuş hem de ikna olmuştum.

O yüzden normalde her şeyimi yavaş yavaş yapıp servisci abiyi sürekli bekletirken Enis abi beni beklemesin diye hızlı bir şekilde hazırlanmaya çalışıyordum.

Ne kadar iyi yürekli biriyim görüyor musunuz?

İlerde benimle aynı evde yaşayacakları için çok şanslılar.

Sonunda hazırlanmam bitince zaten dün geceden hazırladığım çantayı alıp aşağı inmiştim.

Ben bırakıcam bu okulu ya.

Valla bezdim ya.

Cumartesi bugün cumartesi okul mu olur!?

"Balca! Hadi Enis abin geldi!"

Annemin bana kapıdan seslenmesiyle hızlandım.

"Geldim geldim."

Yanlarına gidince Enis abinin kapıda beklediğini gördüm.

Hızla ayakkabı mı giyerken annem aceleyle içeri koştu.

Ben ayakkabımı giyip ayağa kalktığımda annem hızla yanımıza geldi.

Elinde ise iki tane sandviç vardı.

"Sizin için hazırlamıştım az kalsın unutuyordum."

"Ne gerek vardı Feraye abla zahmet etmişsin."

"Olmadı zahmet falan sen evden çıkarken babanla konuşuyordum. Geç kalıcam diyip çıktın. Duymadım sanma."

Annemin konuşmasıyla Enis abime döndüm.

Çok tatlıydı ama böyle şeyler yapması iyi değildi.

Sonuç olarak çalışan biri ve beslenmesine dikkat etmeli.

Annem sandviçleri elimize tutuşturup bizi yolcu etti.

"Balcacım?"

"Eniscim?"

"Sen böyle üşümüyor musun?" Diyip eteğimi aşağı çekiştirmeye çalıştı.

"Enis abi bırak ya biraz daha indirirsen çıplak kalıcam."