Malayo na ang sasakyan ni marrisa na tumingin parin si rozena sa daan nito. Mukha paring nag tataka kung sinong marrissa ba yon.
"Marrisa? Marrisa" usal niya.
Hindi parin niya maalaala kung sinong dalagita nayon. Sinerado nito ang gate at lumakad na siya papasok.
Napapitik na lang siya sa hangin nang maalala na niya kung sino si marrissa.
Ito yung kenikwento sa kanya ni gabriel na kaibigan niyang nag papasok sa trabaho. Naging ate na rin yun ni gabriel noon pa.
Nanghihinayang man dahil hindi siya naka pagpasalamat sa dalaga sa kabutihan na pinakita nito kay gabriel.
"Rozena!" Sigaw ni Mrs Smith.
Lumakad siya na walang tunog papunta sa living room dahil don niya iniwan si carmena pag hatid niya kay gabriel.
"Rozena!!" Sigaw ulit ni carmena.
Nakatayo lamang si rozena sa bukana ng living room. Minamasdan niya lamang si carmena. Napakaganda ng damit nito, kahit 50 na si carmena, napaka sophisticada ang dating. Naka cross leg ito na umupo sa sofa. Ang kutis nitong makinis ay Alagang-alaga talaga.
"Tang**a! Rozena! " Galit na sigaw ni carmena. Ireta lang itong lumilingon kung saan saan.
Pinapakeramdaman niya ang paligid kung may rozena bang nag lalakad. Pero wala siyang madinig na kung anong kilos.
Mga ilang oras rin siyang kakahintay ni rozena.
"Ano ang iyong kailangan madam?"
Nagulat si carmena nang may nag salita sa harap niya.
Nakatayo sa harap si rozena kay carmena. Napangisi nalamang siya dahil sa gulat nitong mukha ni carmena.
" Wag kangang manggugulat! " Iretang wika ni carmena na napahawak pa ito sa dibdib.
"Hindi kita ginulat madam.. kanina pako dito naghihintay sa iyong pag uutos.." inosenting sagot naman ni rozena. She crossed armed herself.
" Pinaglalaruan mo ba ko? Ha! " Kunotnoong tanong ni carmena she tilted her head too.
"Hindi rin kita pinaglalaruan madam" inosenting sagot naman ni rozena. Nakangisi at nakadungaw lamang ito kay carmena na nakaupo sa sofa.
"Mabuti naman, alalahanin mong amo moko at katulong kalanag rozena. Know your place trash" sinandig nito ang likod sa sofa at relax lamang itong umopo ulit.
Tumapang naman bigla ang mukha ni rozena nakatitig kay carmena. Kuyom ang mga kamao ng ginang at parang gustong sugurin si carmena.
Tinapik naman ni carmena ang kanyang balikat.
"Masahiin monga ang aking balikat"
"Opo.. madam.." pinakalma muna ni rozena ang kanyang sarili bago siya pumunta sa likod ni carmena.
Sinimulan na niyang hilutin ito.
"Mamayang ala una ay magluto ka ng meryenda. Pupunta dito ang aking mga amega" Ani ni carmena na pumipikit pikit na ito dahil ginanahan siya sa masahi ni rozena. Na rerelax siya nito.
"Opo madam"
Mga ilang oras rin, si carmena naka tulog ito sa sofa na nakaupo.
Minasdan ito ni rozena na may ngisi sa labi nito.
"Magpahinga ka muna madam.. may aasikasuhin muna ako.. "
Lumakad na ito at lumabas sa living room.
BINABASA MO ANG
GABRIEL
HorrorGabriel is a teenager boy admired for his kindness and bright smile, but he has faced numerous challenges in his life. Despite these struggles, Gabriel never loses hope, believing that life is full of ups and downs and it's all a part of the journey...