Chapter 17

39 5 3
                                    

A/N: late late late UD

Vomment guys para ganahan ako! Feeling ko ang panget ng story eh! Walang twist. Pero lalagyan ko syempreee! Hahahaha enjoy!

------------------------------------------

CHAPTER 18

3RD PERSON'S POV

"Please! Bantayan mo ang anak ko. *sobs* wag mo siyang papabayaan at kahit anong mangyari, ate. Wag mong sasabihin ang ka-katotohan..an! Pa-pa...paalam!"

Kasalukuyang nasa kwarto ni Penny at mommy niya at pinapanood siya matulog habanh umiiyak. Naaalala nanaman niya kasi ang bilin ng kanyang kakambal.

HER MOM'S POV (PENNY'S MOM)

"Please! Bantayan mo ang anak ko. *sobs* wag mo siyang papabayaan at kahit anong mangyari, ate. Wag mong sasabihin ang ka-katotohan..an! Pa-pa...paalam!"

"No no no! Dadalhin kita sa ospital! Maghintay ka lang! Please!" Iyak ako ng ikaw habang naghahanap ng signal! Good lord, pleaseee!

Patuloy ang pagiyak ko,pero wala talaga akong mahagilap na signal, binalikan ko sa pwesto kung saan ko iniwan si Maxine ang kakambal ko

BLAG!

Nabagsak ko ang cellphone ko at tumakbo palapit kay Maxine, please! Wag naman po

"MAXIIIIIIIIIIINE!!!!"

"Ate please. Gawin mo ang b..bini-lin ko. Ma..mahal na mahal kita a-ate"

..at bumitaw nalang siya sa pagkakahawak sa kamay ko

"NOOOOO. *sobs* N..O!"

Tinignan ko ang batang kanina pa iyak ng iyak sa tabi ko. Si Penny

Isang taon palang siya,pero ulila na siya.. Hindi! Yun ang bilin sakin ni Maxine. Sa ngayon ako na ang magbabantay sakanya...di niya rin pwedeng malaman ang totoo! Pero balang araw....balang araw kailangan niya ring malaman yun.

*

Namatay si Maxine dahil may sakit siya, nung nanganak siya tsaka lang nila nalaman ang kalagayan ng kapatid.. laking pasasalamat ni Maxine at di nadamay si Penny....sabi ng doktor na konting buwan nalang ang natitira sakanya. Wala kaming magawa dahil wala na ang parents namin. Namatay sila..kaya naghirap kami ni Maxine.. maaga siya nakapag-asawa nang ngayon ay iniwan siya!

Galit na galit ako sa lalaking yun dahil di man lang niya inisip ang mag ina niya... laking pasasalamat ko at tumagal siya ng isang taon...pero hanggang dun nalang talaga siya.

Di ko namalayan na lumuluha na pala ako.

Simula ng namatay ang kakambal ko, di sumuko.... natiis ako sa pagtatrabaho habang inaalagaan si Penny.. isang araw nakilala ko si Givan.. ang asawa ko na ngayon.

Mahaba ang kwento kaya papaikliin ko naman.. sabihin na nating dahil sakanya kung bat ako nakaka-kain ng masasarap at mamahaling pagkain, nakakatulog at nakatira sa isang malaking mansion! Tinaggap niya ako at si Penny, ang dating parents niya na galit na galit sakin ay natanggap na rin ako.

Nagmahalan kami at pinalaki ng maayos si Penny... di na ako nagkaanak pa! Ayos na samin si Penny.

"Mom, why are you crying?"

Nagpunas agad ako ng mata ng gumising si Penny. Ayoko naman sabihin sakanya ngayon! Oo, kambal kami ni Maxine pero natatakot pa ko

"N-no. Im not crying. Napuwing lang"

"Are you sure mom?" tanong niya

"Y-yes! Go back to sleep. Sorry kung nagising kita"

"Goodnight mom," she sain then she kissed my cheek

"Night. Loveyou"

**

PENNY'S POV

I woke up early in the morning bc magjojogging ako. Every saturday ko 'to ginagawa kasi im getting fat. Geez

So, i did my morning rituals, nagdala ng extra tshirt and water.

Well, i changed my mind. Di na pala ako magjojogging. Hoho maggygym nalang ako.

Pagkababa ko deretso agad ako sa car ko. Yay, buti nalang at maaga pa dahil wala masyadong traffic. After 20 minutes nandito na ako sa gym

Nag- exercise muna ako then pumunta sa treamill and nagearphone muna ako. Wala masyadong tao bc yeah its too early

After 10-15 mins nagpahinga muna ako. Kulang ako sa water omg. Bahala na. I'll buy later nalang.

Nagulat ako ng may nagabot ng isang bottle ng water.

Inangat ko ang ulo ko ang nakita ko si...stranger. pffft

"Water, miss" alok niya sakin

"Nah. Im fine" tanggi ko. Malay ko ba kung nilagyan ng lason niyan diba, pero mukhang inosente si stranger.

Hooot!

Wait..what? Oh yes, ang wafu niya eh.

"Its okay. I insist"

Magsasalita palang ako ng magsalita ulit siya

"Walang lason yan," he said while chuckling

Syempre tinggap ko na. Hehe

"Thanks" i said

"No problem, payatot" he said then kinindatan niya ko

and

Whaaat?

O_________O

did he just called me payatot? Pero isa lang ang tumatawag sakin nun. Impossible

Si Tyan (tummy hehe /chan)

"T-tyan?"

"The one and only"

"WAAAAAAAH! i missed youuu Tyaaaaan. Where have you been" i said while niyayakap siya

Omg. Nooow i remember na

Lucas. Siya si Lucas. Kyaaaaah He's my i mean our childhood friend

"Well, kung sasama ka sakin mag breakfast sasabihin ko sayo"

"Suuure"

He's back. My first love is back

IFILWMBFTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon