Uçmak için bir çok dalımız varken
Şimdilerde kanadımızdan bile
Eser kalmadı..
Neyi fark edemedik bilmiyorum ama biz vazgeçmedik..vazgeçildik..
Hak etmedik belki evet,ama öğrendik..onun sayesinde sevmeyi de vazgeçilmeyide öğrendik.
Şimdilerde sadece yanlızlığınımz tanır oldu bizi, bir yudum kahve ve sigara ile o pencereden yağmurun aşağı doğru kaymasını izlerken fark ettik..sevipte kavuşamıyacağımızı
Veya
Fark ettik onun en sevdiği şarkının şimdilerde bize zarar verdiğini..
Ne kadar acı dolu oluyor insan zarar verdiğini bildiğin halde hala da onu düşünmek..
Hatta bazen öyle yaralar vardır ki dikiş bile atsanız yerinden kopuyor ve bir süre sonra acıya alışkın olduğun için o acı sana onu hatırlatıyor..
Her aşk flimi izlediğinde
Her kalkan kadehinde
Her uyanışında
Gecen gündüzüne karışana kadar sadece "o"
Tabi birde karşılıksız sevenler vardır hiç bir beklentisi olmadan umdunu hiç yitirmeyip hep onu bekleyenler vardır..
Onlar kavuşmak nedir bilmezler pek onlar karşılık olmadan ömürlerinden bir parça bırakırlar ve hiç ölücem mi ?kalıcam mı ?
Diye düşünmeden sevgilerini tam masanın ortasına koyarlar..
Sonrada onun olmayacağını bildiği halde başka birisiyle görünce de oturup bir kenara sadece o masanın orta yerine bıraktığı kalbinden akan göz yaşlarını izler durur..
Ve biz hiç bir zaman fark edemedik bize aslında zarar veren şeylerin iyi gelmediğini..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAHİPSİZ AŞK
Non-Fiction" bırakalımda yanlızlık anlatsın sahipsizliğimizi " Ben iç sesiniz duyurmak istemediğiniz boğanızdan geçmeyen cümlelerin sesiyim ben..
