Shara
Ik werd wakker, maar ik was in het bos. Het was donker en ik voelde dat mijn handen en voeten vast zaten. Ik probeerde te schreeuwen om hulp maar het lukte niet. Ik kreeg nauwelijks adem. "Ah je bent eindelijk wakker" zei een vaage stem. Ik kon niet zien wie het zei maar hij was dicht bij. "Ik weet je geheim, je bent gestoken. Maar je bent het niet waard om verbanen te woorden, je moet dood" zei hij bespottelijk, alsof het grappig was. "Wie ben jij en waarom doe je me dit aan" dat waren de enige vragen die ik had. "Wie ik ben doet er niet to, maar wil je weten waarom. Ten eerste je bent gestoken, ten tweede veel meer van de gladers wouden jouw al lang weg. Zelfs de mensen waarvan je dacht dat het je vrienden waren". Ik keek hem vragend aan. "Mensen zoals Newt en Minho. Hun wouden jouw al weg sinds het momend dat ze je hadden ondmoed"
Ik probeerde niet te luistere maar de woorden waren net als vlijmscherpe messen.
Minho
Nadat ik terug was van Alby ging ik Shara halen. Ze was nergens te bekennen. Ze leek wel spoorloos. Ik hoop dat er niks ergs met haar is
