Ik had het gevoel dat ik stikte, als of ik verdronk."het spijt me shara" hoorde ik een stem zeggen met een kile, koude klank.
Ik schrok wakker, iedereen lag nog te slapen, ik stond op en liep naar buiten, ik ging aan het water zitten. 'Het spijt me', wie had spijt en waarvan.
Thomas
"Laat haar gaan, stuur mij in plaats van haar." Schreeuwde ik. Een vrouw kwam naar me toe lopen "Thomas, het moet. Ze komt terug, levend". Opeens zag ik shara naar kamer gebracht woorden. Ik beukte de vrouw opzij en rende naar haar toe "Thomas...." zei ze met tranen in haar ogen "het spijt me Shara"
Gally
Het groentje was al wakker dau ging ik maar naar haar toe"Gaat het". "Shara....mijn naam is is Shara" zei ze lachend. Maar ik wist dat ze met haar lach de pijn verborg.
Shara
Dagen werden weken, weken werden maanden, maanden warden jaren.
Er was zo veel gebeurt, maar tegelijkertijd zo weinig. Er waren veel nieuwelingen waaronder een meisje. Een vriend van mij had zichzelf zelfs proberen te vermoorden. Het was een zware tijd voor ons allemaal.
