Ik hoorde de stem van Thomas maar ook heel veel andere geluiden. Geluiden uit de glade. Ik opende mijn ogen en zag Thomas huilen van geluk. "Ik..ik dacht dat ik je voor eeuwig kwijt was, dat ik nooit meer jouw stralende lach kon zien". Ik was in war, ik begreep er niks meer van. "Nee dit kan niet, ik zag jouw en mij maar ik...ik lag dood in jouw armen". Het leek als of hij wist waar ik het over had. "Nee dit is gewoon een eluzie,dit is niet echt, jij bent niet echt en ik, ik ben voor eeuwig weg, voor eeuwig weg van jouw....."
Thomas
Dacht ze nauw werkelijk dat dit niet echt was. Oké, ik zelf geloofde het eerst ook niet want ze was in mijn armen gestorven. Het deed me zo veel pijn toen ze langzaam uit mijn handen glipte. En nu, nu is ze terug, het is zo onwerkelijk. Al weet ik niet hoe ze terug is gekomen maar ze is er en ik laat haar niet meer gaan
