19 || Minsung ✓

1

Miniğim

yine sesler geliyor
yine kavga ediyorlar Binnie
cam kirilma sesleri geliyor
birbirlerine bağırıyorlar yine
korkuyorum

23:53

Changbinnie
Seni almamı ister misin
23:57

Miniğim

hayir

Changbinnie
Kulaklığını tak, sevdiğin müziği aç ve uyumaya çalış

sabah birlikte gideriz okula

seni seviyorum korkma lütfen

Miniğim
deniyecegim
seni seviyorum

Pazartesi

Sabah uyandığımda salondaki küçük vitrinin camları yoktu. Yerde de yoktu. Annem temizlemiş sanırsam. Benim görmemi istemiyordu. Üstümü giyinip odamdan çıktım evde kimse yoktu, herkes işte ya da okuldaydı.

Çantamı alıp çıktım, kapıda beni bekleyen Changbin hyungu görünce gülümsedim. Hiçbir şey söylemeden gittik bütün yol. Bizim evde genel olan şeyleri az çok biliyordu zaten ve benim dün gece olan olayları sesli bir şekilde konuşmayı sevmediğimi bildiği için konusunu dahi açmamıştı.

Her zaman yanımda, öz abimden daha çok abi olmuştu bana. Dertlerimi dinler, bana destek çıkar ve beni korurdu. Annem onu gördüğünde her defasında beni ona emanet ettiğini beni korumasını söylerdi.

Onunla vedalaşıp sınıfıma gittim cam kenarındaki 5. sırama oturdum ve her sabah yaptığım gibi öğretmen gelene kadar kulaklığımı takıp bahçede basketbol oynayan, sevgilileriyle yiyişen ve arkadaşlarıyla sohbet edenleri izledim.

Okulda yaptığım şeyler hep aynıydı. Sabah yarım saat erken gelirim. Öğretmen gelene kadar kulaklıkla dışarısını izlerim. Teneffüslerde ya kulaklıkla kitap okur ya bir şeyler karalar yada Jeongin'in zoru ile bahçede yürürdük. Biraz fazla içime kapanıktım galiba, fazla kafamdaki düşüncelerle zaman geçirirdim.

Sıramda hissettiğim el darbesi ile kafamı sola çevirmiştim. Karşımdaki kişiyi görünce kulaklıklarımı çıkarıp 'noldu' dercesine yüzüne baktım.

"Öğretmen yokmuş, o yüzden konferansa inicekmişiz. Kulaklığın takılı diye duymadığını düşündüm o yüzden söylemek istedim."

"Aşağıda bir şey mi yaptırıcaklarmış?"

"Hayır iki üç sınıfın dersi boşmuş sanırsam kaçan giden olmasın diye orda durucakmışız."

"Peki, teşekkürler söylediğin için." cümlemi bitirdikten sonra kafasını sallayıp sınıftan çıktı. Sınıfta tek kalmıştım. Aşağıya inmek gibi bir planım yoktu, inmeyecektim zaten.

Kulaklığımı yeniden takıp uykuya daldım

5 Dakika sonra sınıfa yeniden geldim. Çünkü aşağıya inmemişti. Yine sınıfta uyumayı seçmişti. Şaşırtmadı beni. Yanına gidip sürekli getirdiğim ama giymediğim ceketimi üstüne örtüp not yazdım ve geri aşağıya indim.

"Jisung uyan."

Jeongin'in sesiyle uyanmıştım. Başımı kaldırıp ona baktım "Hımm?"

"Sınıf niye boş, niye tek başınasın?"

"Öğretmen yokmuş konferansa indiler." Üstümdeki ceketi görünce şaşırmıştım. Jeongin'e dönüp onun olup olmadığını sordum ama hayır dedi. Kafamı sıraya tekrar çevirince bir kağıt parçasında 'Hırkam sende kalabilir' yazıyordu. Tanrım kimindi bu?