Please, let me go | draco malfoy || dutch

Hoofdstuk 2

Pov Sophia

We komen uiteindelijk bij Hogwarts aan en mijn social anxiety zorgt ervoor dat ik een beetje bij Harry blijf plakken. In de hoop dat ik zo alvast wat mensen leer kennen van het vierde jaar. Ondanks het feit dat hij bij Gryffindor zit en ik in Ravenclaw.

Ik ontmoet Seamus en Dean en het lijkt erop dat ze met me flirten. Maar ik weet niet zo goed of ze echt iets met me willen, of dat ze Harry willen stangen. Ik besluit er dus maar niet op in te gaan.

Ik merk dat ik trust issues heb sinds Harry en ik op Hogwarts zitten. Vooral in mijn eerste jaar kwamen mensen naar me toe en vroegen me dingen over Harry. Ik heb er natuurlijk ook lol mee gehad door Harry soms voor schut te zetten. Maar ik begon het al snel zat te raken. Ik wist vrijwel meteen als iemand naar me toe kwam die ik niet kende, dat ze iets gingen vragen over Harry. Ik weet ook nooit zo goed of mensen aardig doen omdat ze mij mogen, of omdat ze dichterbij Harry willen komen. Ik weet ook dat ik niet mega knap ben, maar toch krijg ik redelijk veel aandacht van jongens, vaak ook omdat ze het zusje van de famous Harry Potter willen daten. Ik weiger ze altijd, dus de meesten zijn al gestopt met het proberen. Dit is ook een van de redenen dat ik ervoor koos om bij Ravenclaw te gaan, in plaats van bij Gryffindor.

Onbewust gaan mijn gedachten naar die jongen van de trein. Ik snap gewoon echt niet hoe een persoon zo arrogant kan zijn.

Ik zoek hem op in de zaal en zie hem aan de Slytherin tafel zitten. Zijn vrienden zijn gretig aan het eten en kletsen met elkaar, maar hij staart maar een beetje voor zich uit.

Ik besluit Hermione, die naast me zit, te vragen of zij toevallig weet wie het is.

"Hey Hermione."

"Ja?" Zegt ze.

"Weet jij toevallig wie die jongen is, die daar zit met het witblonde haar?"

"Ken je hem niet?" Vraagt ze verbaasd.

"Nee, zou ik dat wel moeten dan?"

"Dat is Draco Malfoy."

"Draco Malfoy? Die gozer die zo constant ruzie maakt met mijn broer?"

"Ja nou ja ze zijn vijanden."

"Vijanden?" Wat ongelooflijk overdreven om het zo te noemen. "Dat meen je niet?"

"Ja jawel, hoezo ken je hem?"

"Nou nee, maar hij was vandaag nou niet echt aardig tegen me."

"Nee dat is hij sowieso niet, ik zou maar zo ver mogelijk uit zijn buurt blijven." Zegt ze.

Dus dat is Draco Malfoy. Natuurlijk heb ik van alles over hem gehoord, hij zoekt constant ruzie met Harry. Maar ik wist niet dat dat sukkeltje dat daar zit, behoort tot een van de grootste tovenaarsfamilie in de tovenaarswereld.

Ik kijk nog een keer zijn kant op en zie dat hij nu een beetje langzaam aan het eten is. Alsof hij mijn blik voelt, kijkt hij op en maken we even oogcontact. Totdat hij me boos aankijkt en we allebei snel wegkijken. Ik besluit maar niet meer aan hem te denken. Hoewel dat erg lastig is, ik ben namelijk veel te nieuwsgierig. Waarom is hij niet ook in gesprek met zijn vrienden? Waarom doet hij constant zo boos? Wist hij wel dat ik Harry's zusje ben? Vast wel.

Ik ben misschien niet per sé de aardigste persoon op aarde, maar ik ben altijd benieuwd naar wat er omgaat in mensen. En hoewel ik hem echt heel graag wil negeren en vermijden, ben ik zo benieuwd naar wat er in hem omgaat en hoe hij is geworden hoe hij is. Ik kijk nog een keer zijn richting op en hij kijkt ook naar mij. Dit keer kijkt hij niet boos? Maar eerder verbaasd? Alsof hij het niet gewend is dat iemand één keer, laat staan twee keer naar hem zou kijken, vooral niet nadat hij die persoon net heeft afgeschrikt.

Ik besluit iets te doen wat hij al helemaal niet verwacht. Ik besluit te glimlachen.

Zijn ogen worden groot en het lijkt alsof hij wil terugglimlachen, maar dan roept één van zijn vrienen hem en kijkt hij snel weg. Ik blijf nog een paar seconden kijken, maar kijk dan ook weg.

Ik heb zo'n voorgevoel dat ik dit niet ga kunnen loslaten.

723 woorden