Please, let me go | draco malfoy || dutch

Hoofdstuk 11

Pov Sophia

Ik zit in mijn eentje in de bibliotheek en ben de laatste opdrachten van mijn herbology huiswerk aan het maken. Charlotte is iets aan het doen met Liera en verder is het erg rustig in de bibliotheek omdat het al avond is. Het is niet per sé dat ik nog heel veel moet doen voor mijn husiwerk, maar ik vond het wel fijn om even een momentje helemaal alleen te zijn en daarnaast heb ik Charlotte beloofd dat ze de kamer mag gebruiken, dus daarom ben ik naar de bibliotheek gegaan.

Ik hoor ineens voetstappen, maar besluit er niet teveel aandacht aan te besteden. Waarschijnlijk is het toch gewoon een leerling die even een boek komt zoeken. Niemand anders heeft hier namelijk iets te zoeken op de vrijdagavond. Ik ben erg gefocust op mijn werk en hoor niet dat de voetstappen mijn kant op komen.

"Ik wist wel dat ik je hier kon vinden." Hoor ik een stem zeggen. Ik draai me om en zie dat het Draco is.

"Draco, wat een versssing om jou hier te zien."

"Ja ik zocht je."

"Oh hoezo?"

"Ik wilde je dit laten zien." Hij pakt ineens een blaadje tevoorschijn en als ik goed kijk zie ik dat het onze potions toets is van afgelopen week. Mijn ogen gaan bijna automatisch naar rechtsbovenin het blad, waar een "8" staat geschreven met een cirkel eromheen.

"Hey wat goed van je." zeg ik met oprechte enthousiasme terwijl ik hem een high five geef.

"Wat doe jij hier nog zo laat?"

"Ik had even een momentje voor mezelf nodig en dacht dat het handig was om alvast opdrachten voor volgende week te maken.

"Ahh, nou goed bezig. Vind je het goed als ik er even bij kom zitten?"

"Ja ik kan wel een pauze gebruiken en er is hier toch niemand dus we hoeven ook niet per sé stil te zijn."

"Wat had jij voor de toets?" Vraagt hij me. Ik word er een beetje rood van en zeg:

"Een 9,8."

"Wow dan had je waarschijnlijk maar één fout?"

"Ja ik had één nauwkeurigheidsfoutje inderdaad."

"Wat goed van je." Zegt hij. En deze woorden laten me nog meer blozen.

"Hey ik had eigenlijk nog een vraagje voor je." Zegt hij ineens uit het niets.

"Nou?"

"Doe je morgen iets?"

"Uhh nee, ik heb niks op de planning staan, hoezo?"

"Nou wij spelen morgen tegen Huffelpuf en zij staan nu bovenaan en wij tweede, dus het wordt een belangrijke wedstrijd en ik vroeg me af of je misschien wilde komen kijken, je kan natuurlijk met vrienden gaan, maar ik zou het leuk vinden als je komt kijken." Ik kan het niet helpen, maar er verschijnt een klein glimlachje op mijn gezicht om hoe zenuwachtig hij lijkt.

"Ja dat lijkt me heel leuk, ik zal er zijn."

"Mooizo, dan laat ik je nu wel weer met rust, tot morgen!" Het lijkt me sterk dat ik hem morgen daadwerkelijk zal zien want er zullen zoveel mensen zijn en als ze winnen zal iedereen hem omringen, maar toch zeg ik het terug.

~~~

"Schiet op, straks hebben we geen goede plekken."

"Sooph, het begint pas over een uur."

"Ja maar het is toch wel een goeie 20 minuten lopen en ik wil geen slechte plekken."

"Is er echt geen bijzondere reden dat je zo graag wilt gaan, je bent toch helemaal geen quidditch fan?"