Please, let me go | draco malfoy || dutch

Hoofdstuk 6

Pov Sophia

Ik kom net terug van een tutorsessie en besluit me even op te frissen in mijn kamer. We zijn inmiddels al een paar weken bezig en het gaat steeds beter. Zowel met potions als de interacties tussen ons. Het is niet alsof we echt vrienden zijn, maar we kunnen aardig tegen elkaar doen en eens in de zoveel tijd maken we zelfs een grapje.

Ik zie Charlotte in de common room leren en zeg dat ik me even ga opfrissen en dat we daarna samen naar de grote zaal kunnen gaan.

Eenmaal in mijn kamer was ik mijn gezicht snel, doe ik andere kleren aan, kam ik mijn haren en laat ze los en doe ik een beetje mascara op. Ik loop daarna naar de common room om Charlotte op te halen..

"Hey Char ready to go?"

"Yes." Zegt ze terwijl ze opstaat.

We gaan naar de grote zaal en de sfeer lijkt een beetje gespannen. Ook de leerlingen die hier zijn van Beauxbatons en Durmstrang kijken gespannen.

"Heb ik iets gemist?" Vraag ik.

"Wat bedoel je?"

"Waarom is iedereen zo stil?"

"Vandaag worden de kampioenen van het triwizard tournament belend gemaakt."

"Wat?"

"Wist je dat niet?"

"Hoe had ik dat moeten weten?"

"Iedereen heeft het er al weken over."

"Ik heb echt niks gemerkt."

"Hmm misschien was je iets teveel bezig met een zekere Draco Malfoy." Ik word meteen rood, maar schrik als ik ineens een arm om me heen voel.

"Ik hoorde mijn naam." Ik kijk achterom en zie Draco ons arrogant aankijken. Ik haal zijn hand weg van mijn schouder en kijk hem geïrriteerd aan. Ik begin steeds meer te wennen aan zijn arrogante persoonlijkheid en hoewel ik er geen fan van ben, merk ik steeds meer dat het allemaal een façade is.

"Blijkbaar nemen onze tutorsessies zoveel tijd in beslag, dat ik niet eens wist dat vandaag de kampioenen worden gekozen."

"Of het ligt aan jouw tekort aan sociale contacten, ik wist het wel namelijk."

"Ha ha." Zeg ik sarcastisch. Ik kijk hem geïrriteerd aan en Charlotte en ik lopen door. Als ik weer achterom kijk zie ik hem grijnzen en ik moet er onbewust van glimlachen.

Charlotte en ik gaan zitten aan de Ravenclaw tafel en wachten aandachtig af.

"Het is hartstikke prima dat "de kampioenen" vandaag worden gekozen, maar ze hadden toch tenminste alvast eten op de tafels kunnen doen." Zeg ik geïrriteerd en hongerig. Charlotte moet erom lachen. We hoeven gelukkig niet lang te wachten, want vrijwel meteen daarna neemt Dumbledore het woord.

"Beste leerlingen, zoals jullie allemaal weten worden vandaag de drie kampioenen gekozen en daarmee de deelnemers aan het triwizard tournament. Van elke school wordt één kampioen gekozen. We beginnen met Durmstrang."

Dumbledote pakt een briefje dat de grote vuurbeker in het midden net heeft uitgespuugd. Hij leest de naam die er op staat en roept dan uit:

"Viktor Krum."

Dan spuugt de vuurbeker een ander blaadje uit.

"De kampioen van Beauxbatons is Fleur Delacour." Iedereen klapt en juicht, maar Charlotte naast me zucht en rolt haar ogen.

"Mag je haar niet?"

"Nee ze was zo'n bitch altijd op Beauxbatons." Ik kijk naar het blonde meisje dat met een arrogante lach geniet van haar applaus.

"Zo ziet ze er inderdaad wel uit ja."

"En tot slot, de kampioen van Hogwarts is..." de vuurbeker spuugt weer een blaadje uit.

"Cedric diggory."

"Hij is echt niet normaal knap zegt Charlotte naast me." Ik kijk even naar hem en zeg dan:

"Hmm een beetje, hij is niet helemaal mijn type."

"Hoe kan hij niet jouw type zijn? Hij lijkt wel een god. Hij is toch iedereens type?" Ik moet er even om lachen.

"De kampioenen mogen met mij meekomen en krijgen verdere instructies, de rest mag beginnen met eten."

"Die arme kampioenen mogen niet eens eten." Zeg ik.

"Ik denk dat ze zo opgewonden zijn dat ze dat niet zo erg vinden."

Het eten verschijnt eindelijk op tafel en ik pak gretig, totdat ik een raar geluid hoor en iedereen opkijkt in de richting van de vuurbeker. Dumbledore rent er naar toe en er komt ineens nog een blaadje uit. Met een frons pakt Dumbledore het blaadje en kijkt er bezorgd naar. Hij blijft lange tijd stil, maar zegt dan:

"De vuurbeker heeft besloten dat er een vierde kampioen bijkomt. Namelijk Harry Potter van Hogwarts."

Wat??

Ongelooflijke idioot die hij toch ook is.

De hele zaal kijkt verbaasd.

En dan bedoel ik ook echt de hele zaal, zelfs Dunbledore is verbaasd. Hij neemt Harry snel mee en de andere kampioenen volgen ook. Mijn eetlust is ineens weg.

Als ik de rest van de zaal bekijk zie ik dat Draco me van de Slytherin tafel aankijkt, hij kijkt een beetje ... boos? Misschien is hij wel jaloers. Ik gebaar naar hem dat hij even mee moet komen naar buiten en hij staat op, dus ik ook.

Als we allebei buiten de zaal zijn, lopen we een afgelegen gangetje in en blijven daar staan.

"Wat is er?" Vraag ik semi bezorgd en semi geïrriteerd.

"Niks."

"Draco ik ken je echt wel langer dan vandaag, vertel op.

"Wist jij dat hij zich had aangemeld?"

"Nope." Zeg ik terwijl ik mijn hoofd schud.

"Ik snap het gewoon niet, hij is niet eens 17."

"Waarom vind je het zo erg dat hij meedoet?" Vraag ik dit keer iets liever.

"Ik weet het niet, ik vind gewoon dat hij het niet verdient. Het is oneerlijk, hij is geen 17 dus hij had zich niet eens mogen aanmelden."

"Maar stel er gebeurt iets met hem, dan vind je dat toch alleen maar goed." Hij kijkt een beetje twijfelachtig of ik niet boos word als hij ja antwoord.

"Ja dat is wel zo."

"Ik denk dat je gewoon een beetje jaloers bent." Hij denkt er even over na en blijft even stil.

"Misschien een beetje." zegt hij na een tijd zachtjes.

"Dat is helemaal oké, ik denk dat je echt niet de enige bent." Hij blijft weer even stil.

"Gaat het?" Vraag ik.

"Ja, dit gesprek heeft wel geholpen."

"Wat mooi, nu het afgelopen is mag je weer lekker je arrogante masker opzetten." Hij moet er even om
Lachen.

"Dat is geen masker, dat ben ik gewoon."

"Sure."

"Kom mee prinses, jij hebt nauwelijks iets gegeten." Bij zijn worden krijg ik het ineens heel warm van binnen. Ten eerste door het feit dat hij me prinses noemt en ten tweede door het feit dat hij heeft opgemerkt dat ik niks heb gegeten.

"Ga jij eerst, anders valt het op dat we samen terugkomen."

"Oke." Zegt hij.

Als hij wegloopt merk ik dat ik niet kan stoppen met glimlachen en dat ik dit zo snel mogelijk aan Charlotte wil vertellen.

Oh god, ik begin hem toch niet echt leuk te vinden?

1131 woorden