Yıllar yıllar önce Karadeniz'in hırçın dalgalarının ulaşamadığı Beşikdağ'ının başında, kendini babaannesi ve dedesine adamış genç ve güzel bir kız yaşardı.
Ona kilometrelerce uzakta, bir başka dağ'ın başında kendisine çirkin denilen ama gücünden ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elim de ki Karadeniz de yaygınca kullandığımız kerentiyi sağa sola hareket ettirirken aklımda sadece bir an önce bitirmek vardı. Başımda ki beyaz yazmanın önünü çeneme kadar kapatmasaydım belki terden su gibi olmayabilirdim. Ama fındıklığımız yolun tam üstünde olduğundan, buna mecbur kalmıştım.
Fındıklığın çimenini biçtikten sonra toplayıp sığırlara götürecektim yem olarak. Köy'de herkesin yaptığı iş bana bir tık daha zordu. Zira ne yardım edecek bir kardeş ne de anam vardı. İki yaşlı insandan bana yardım etmelerini bekleyemezdim ki buna rağmen, babaannem yaşına başına bakmadan kendini tarlalara atıyordu.
Dedem de tabi aşktan kör olmuşçasına kendini peşinde buluyordu. O kadar düşkündü ki karısına, biraz yorulsa hemen sinirlenip söylenmeye başlıyordu.
'Ben sana yapma demedum mi, he he!' diyerek kazmayı elinden aldığına adım kadar emindim. Klasik bir olay döngüsüydü bizim ev ahalisi için.
Babaannemse inattı. Dedeme yapamadı dedirtmektense yorulduğunu gizleyip tarlada saatlerce kazma vurmaya devam ederdi. Akşam da tabi huysuzlanıp yataklara düşerdi. 'Yorulmadum herif! Abartma senda!' diyerek Dede'min elinde ki kazmayı geri aldığına emindim.
Edi ile büdü gibi sürekli kavga halinde olsalar da onların aşkına diyecek yoktu.
Annem köy'de ki ebe geç geldiği için beni bu zor şartlarda doğururken vefat etmişti. Allah mekanını cennet ederdi umarım. Ben ondan razıydım. Beni dokuz ay karnında taşımıştı. Her ne kadar görmemiş olsam da köylü de çok severdi annemi. Hep iyi bahsederlerdi. Beni de ona benzetirlerdi huy olarak. Görünüşümü babaannemden aldığımı iddia edenlerin yanı sıra babama benzediğimi söyleyenler de oluyordu.
Ben de babamın babaanneme benzediğini söyleyerek her iki tarafı da destekliyordum. Yeşil gözlerimizi babam da bende babaannemden almıştık. Maalesef ki babaanneme benzemenin bir kötü tarafı vardı, o da kısa boyumdu.
