Çocuk içeriye geçti ve babasının yanına oturdu gözlerimi ondan ayırmıyordum bir anda bana baktı bu heyecanla direk gözlerimi kaçırdım ayağa kalktı ve yanıma geldi
Çocuk ; Merhaba ben Emre sen kimsin ?
Yutkundum ve cevap verdim
Ben ; Ee.. şey ben mi ben derin
Emre ; Memnun oldum
Ben ; Bende çoook memnun oldum
Emre'nin arkasından bı abi girdi babamlara gülümsedi büyük ihtimalle Emre'nin abisiydi neyse sonra Zeynep abla " Bilal oğlum hadi bı bakkala git ekmek al " dedi
Bilal abi ; Tamam anne gideyim Berk sende gelsene
Abim ; Olur geleyim
Dedi ve beraber gittiler Mehmet abi ile babamda balkona geçtiler Zeynep abla ve annemde mutfağa gidince ben Emre'yle tek kalmıştım
Emre ; Ee bende odama gidiyorum
Ben ; Hayır ya otur da sohbet edelim tanışalım
Emre ; Niye tanışalım ki gerek yok hadi ben kaçtım
Dediğinde üzülmüştüm içeri odasına gitti ve odada tek kaldım fazla duygusal olduğum için ağlamaya başladım
( Sekiz yaşında yani küçük onun yerinde bende olsam bende ağlardım buarada smdmsmfnd )
Ağlamamı duymuş olacak ki Emre yanıma geldi
Emre ; Niye ağlıyorsun ya
Ben ; Sence niye acabaa
Emre ; Of tamam özür dilerim
Dedi ve yanağıma öpücük kondurdu yanağımı öptüğü an kalbim küt küt atmaya başladı ve ağlamayı bıraktım o günden beri Emre'ye aşığım
( 1 yıl boyunca 2 aile sürekli birbirimizin evine giderdik 1 yıl sonra Mehmet abi ve babam kavga ettiler ve yaklaşık 8 yıl boyunca hiç konuşmadılar bu yüzden ben ve Emre birbirimizi 8 yıl boyunca hiç görmedik )
8 yıl sonra..
Şuan 17 yaşındayım derslerden ve okuldan dolayı o kavgadan sonra Emre ile hiç görüşmedik neyse babam bu sabah Mehmet abiyle barıştığını akşam onların evine gideceğimizi söylediğinde çok heyecanlanmıştım lise 3 e başlayacaktım..
Odama gidip dolabıma baktım ve şu kombini giyicektim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yani fazla abartılı sevmiyordum bu renklere aşık olduğum için böyle bir kombin giydim hafif bir makyaj yapıcaktım ki odaya abim girdi bana arkamdan gülümsüyordu abimle küçükken hiç anlaşamazdık ama şuan aramız çok iyiydi
Abim ; Vaoov lan çok güzel olmuşsun
Ben ; Ya abi utandırmaa
Abim ; Valla kız fıstık gibisin
Ben ; Ay sağol abimm
Dedim ve yanağına bir öpücük kondurdum gülümsedi ve giyinmek için odadan çıktı bende makyajımı yapmaya başladım...
Yaklaşık yarım saat sonra herkes hazırdı ve tabiki herkesten önce kapıya ilk çıkan bendim şöyle bir topuklu ayakkabı giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fazla mı abartılı bilemedim ama neyse bişey olmaz ya
Hemen benden sonra annem geldi
Annem ; Benim kızıma bak senn her zamanki gibi çok güzelsin prensesim
Ben ; Aaa sultanım kimin kızıyım sonuçtaaa
Dedim ve uzaktan bir öpücük attım en son babam ve abim geldiler abim bana bakıp göz kırptı ve gülümsedi biz abimle 13 yaşımdan beri böyleyiz büyümek ona yaramış ergenlik dönemlerinde azda olsa inatçı biriydi ama şuan o zamanların aksine birbirimize daha fazla önem veriyor ve iyi anlaşıyorduk
Babam yine aynı yerden bir taksi çevirdi ve yollarını kaç yıl geçsede unutamadığım mahalleye geldik
Taksiden indim ve merak dolu gözlerimi etrafta gezdirdim
Aynı bina aynı mahalle hiç değişmemişti Emre ile küçükken koşturduğumuz o mahalle hala aynı yılları anımsatıyordu
Gözümün önünde canlanmıştı herşey
Bir kaç adım atıp o binanın önüne geldim ve kaçıncı zil olduğuna kadar hatırlamam beni hüzünlendirmişti
Arkamdan babamlar geldiğinde onlardan önce zile bastım
