Çoktan akşam olmuştu annem gelmişti ve bizde okulda verilen ödevleri yapmaya çalışıyorduk ki birden Emre'nin yüksek sesle oflaması ile irkildim
"Offff"
"Noldu?" dedim
"Ya bu matematik soruları neden bu kadar zor yani ne bileyim 2+2 gibi sorular varken"
Emre'nin çok haklı isyanını duyunca kendi kendime kıkırdadım
"Abartma ya o kadar zor değiller" dedim ama gerçekten zordu bu sorular
"Öyle mi küçük hanım?"
Başımı aşağı yukarı doğru salladım
"Bizede öğretir misiniz acaba?"
"Yani tamam gel" Emre'nin test kitabını önüme doğru çektim
Emre bir anda öyle bir yaklaştı ki kafamı ona doğru döndürdüğümde bir milim vardı aramızda
"Eeee çok yakın değil miyiz?" dedim
"Öyle mi?"
"Yani sanırım"
"Bişey olmaz bence"
"Peki tamam"
"Hıhım"
"Neyse soruya dönelim"
Soruyu bir yandan anlatırken bir yandan Emre'nin nefes alma sesi kulaklarımı dolduruyordu
Kalbimin kaç attığını tahmin bile edemiyordum
Soruyu tam olarak anlattığımda derin bir nefes verdim
"Başka bir şey?"
"Yok tamam sağool fıstık" dedi ve yanağımdan makas alıp geri çekildi
Bu yaptığına şaşkınlıkla bakan ben Emre'yi bir kez daha tanıyamıyordum
✨
"Deriinnnn Emrreee"
Annemin bağırmasıyla bağırarak karşılık verdim
"Nolduu Anneeee?"
"Aşağğııı gelinn"
İkimizde yerimizden kalkarak merdivenlerden aşağı indik
"Noldu anne"
"Kızım hadi ikiniz bi fırına gidin ekmek yok"
"Tamam anne"
✨
Ekmek almış geri dönüyorken Emre konuşmaya başladı
"Derin"
"Efendim?"
"Ee bişey söylicem"
"Söyle bakalım"
"Sen"
"Ben"
"Benimle"
"Seninle"
"Ya Derin yapma şöyle"
"Tamam tamam"
"Sen benimle çıksana ya"
"NE"
...
