"Mor kelebekler de var mıdır, henüz kozasından çıkmayı bekleyen?"
"Zannetmiyorum jungkook her şeyi yok etmeye başlamışlar" ona baktığımda dudaklarını sarkmış bacaklarını sallıyordu. Çok zordu onun için olan bu her şey. Henüz çocuktu, ölmeyi kabul etmesini bile beklemiyordum.
"Belki de kötü bir şakadır, Tanrı'nın bizim için yaptığı kötü bir şaka?"
Sözlerini bitirdiğinde meraklı gözlerle onu izledim, oturduğu yerinden kalkarak zar zor dışarıyı gösteren cama gitmişti. Ailesini özlüyor olmalıydı. Bir daha asla görmeyeceği hatta onlara karşı savaşmak zorunda olduğu bilebile sarılmayı bekliyor olmalıydı. Aceleci olmayan adımlarla yanına gittim. Yanındaki varlığımı hissetmesiyle yüzünü bana çevirmişti, ağlıyordu. Camdan giren güneş ışınları yanaklarındaki damlaları kristalle benzetirmişcesine parlatıyordu. Ellerimi yanaklarına koyup kristallerini sildim, buyruk bir gülümseme bırakmıştı bana.
"Korkuyorum hyung!"
"Biliyorum jungkook, biliyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zamparanın Ölümü Taekook
FantasíaAşk asırlara bile sığmazken yok olmaya yüz tutmuş bu dünyaya nasıl sığardı Mini fic Angst
