Part - 4

134 13 2
                                    

Unicode

Part - 4

   ၁၉၆၃ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁ရက်......

   ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်သောဖခင်ဖြစ်သူ၏ရက်လည်တရားနာခြင်းအမှုတို့ကို မင်းမထီရာကပင် ဦးစီး၍ပြုလုပ်နေခဲ့သည်။မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်လေးမေကမူ ခင်ပွန်းဇောအရှိန်တို့ကြောင့် ယနေ့ထိတိုင်သတိရတစ်ချက္မရတစ်ချက် အိပ်ယာထဲလှဲနေရသည့်အနေအထားသို့ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ရှင်မိသည်လည်း တရားနာလာကြသော အသိမိတ်ဆွေအချို့နှင့်အိမ်နီးချင်းများကို ဧည့်ဝတ်ကျေအောင် လောကွပ်ပြုနေရသည်။မင်းမထီရာကမူ ဆွမ်းဘုန်းပေးနေသော သံဃာတော်တို့အား လိုလေသေးမရှိအောင် အနားနားနေ၍ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်ပင်။

   "ဒကာလေးက ဒကာကြီးဦးထီရာရဲ့သားလားကွဲ့"

   "တင်ပါ့ဘုရား။တပည့်တော်က ဖေဖေဦးထီရာရဲ့သားပါဘုရား။"

  "အေးကွယ်။ဒကာကြီးဦးထီရာက စိတ်သဘောထားကြီးမြတ်တဲ့သူတစ်ယောက်ကွဲ့။ခုလိုရုတ်တရက်ကြီး ဆုံးပါးသွားတော့လည်း တရားနဲ့ပဲဖြေသိမ့်လိုက်ပါ။"

  "တင်ပါ့ဘုရား။"

  "ဒါနဲ့ ဒကာမကြီးမလေးမေကော သက်သာရဲ့လား"

  "မေမေက ဖေဖေ့စိတ်နဲ့ခုထိအိပ်ယာထဲ လှဲနေပါတယ်ဘုရား။သတိရတစ်ချက္မရတစ်ချက်ပါပဲဘုရား။"

  "အေးကွယ်။လူရယ်လို့ဖြစ်လာရင် အိုခြင်း နာခြင်း သေဆုံးခြင်းဆိုတာရှိမြဲပါပဲ။မွေးဖွားတယ်ဆိုတာ သေဆုံးခြင်းရဲ့အစပါပဲ။ဒကာမကြီးမလေးမေကို ဟောဒီကဒကာလေးကပဲ တရားနဲ့ဖြေသိမ့်ပေးလိုက်ပါကွယ်။"

  "တင်ပါ့ဘုရား။"

  "ကဲ ဒကာလေးလဲ ဧည့်သည်တွေနဲ့စကားသွားမည်လိုက်ချေဦးကွဲ့။"

"တင်ပါ့ဘုရား။တပည့်တော် သွားဧည့်ခံလိုက်ပါဦးမယ်"

  မင်းမထီရာ ထိုဆွမ်းစားပွဲဝိုင်းမှထထွက်လာပြီးနောက် မြို့မျက်နှာခံလူအချို့ရှိရာဝိုင်းသို့ ပြောင်းရွှေ့လိုက်လေသည်။ထို့နောက် ဝိုင်းထဲရှိလိုအပ်သွားသည့်ဧည့်ခံပစ္စည်းများအား ဖြည့်စွက်စေရန် ရှင်မိအား မိမိအနားသို့ခေါ်လိုက်လေသည်။

" My Husband In 1963" Where stories live. Discover now