ᴄʀᴇᴇᴘɪɴ' • sɪɴ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡ 04

"හායි. මම මින් යූන්ගි."

ගෙදරට පිවිසීම පැත්තකට කරලා වාදකයා නැවතත් කෝපි කඩයට ඇවිත් හිටියා. තවත් ඉවසුවොත් ජීවත කාලයටම පසු තැවීම විතරයි.

"පියානෝ වාදකයා! මොකද්ද කාරණය?"

සෝක්ජින් අත් දෙක බැඳගෙන පුටුවට බර උනා. එයාගෙ තියුණු ඇස් යූන්ගිව කලබල කලා.

"ඒක මේ.. පෞද්ගලික දෙයක්."

කොයි තරම් කලබල උනත් සෝක්ජින් හා තිබූ ඇස් සබඳතාව නතර නොකල නිසාම යූන්ගිට සෝක්ජින්ගෙ ඇහි බැමක් උස්වූ බව මග හැරුනෙ නෑ.

එයාලගෙ පරතරය රකින්න වගේ හරස් වී තිබූ මේසය උඩ යූන්ගි ඇනවුම් කල ඇමරිකානෝ එක දිලිසුනා.

"මෙතන පෞද්ගලිකත්ව මදිද ඔබතුමාට?"

යූන්ගිගෙ අමුතු පහේ හැසිරීම ගැන සැකයක් මතුවූ සෝක්ජින්ගෙ වචන ඉතාමත් තියුණුයි.

"නෑ.. නැහැ! සෝක්ජින්ගෙ අලුත් කාර්යාලයට මාව බඳවගන්න පුළුවන්ද?"

යූන්ගිගෙ ප්‍රශ්නය අනිවාර්යයෙන්ම පෞද්ගලික දෙයක් උනේ කොයි විදියෙන්ද කියන එක සෝක්ජින්ව පුදුම කලා. ඒක.. කාර්යාලය ගැන?

"ලියුම් බෙදන්න? ජනෙල් පිරිසිදු කරන්න? බඩු අදින්න? එතන වාදකයොන්ට කරන්න වැඩක් නැහැ!"

♡♡