Derin'in taburcu işlemleri hâllolur ve eve geri dönerler.
Geri dönerken yolda:
S: Hürkan bey, hani yol boyunca sessiz durdunuz fln ya insan der kızın yanına biz de gelelim fln diye?
D: olm ne sacmalıyorsun? İsterse gelir isterse gelmez.
H: ...
E: eee şey Hürkan sen bu kızı sevmiyor musun?
H: olm şakalaşıyoruz fln da cidden gerçekten sevmiyorum.
D: ...
S: agaa
E: olm gerçekten mi?
H: gerçekten. hatta sevmeye çalıştım, Ama olmuyor. Özür dilerim Derin...
D: yok, senin bir suçun yok... Tek suç seni sevmemde...
H: ama olmuyor ki böyle yaaa
D: oluyormuş demekki
H: n-nereye gidiyorsun..?
D: annemin evine
S: Derin gitme...
D: neden? Burada kalıp daha fazla üzüleyim diye mi?
H: gerçekten özür dilerim...
D: dediğim gibi, senin bir suçun yok.
H: yapma böyle yaa of
D: yapabileceğim birşey yok.
H: sırf benim için buradan gitmene gerek yok, rahatsız etmem.
D: annemin yanında kalmak istiyorum.
H: ... keyfin bilir
Derin elinde telefonu ile annesini arar ve karşıdan karşıya geçmek için arabaların geçmesini bekler. Annesiyle telefonda konuşurken karşıya geçiyorken araba gelir ve tekrar...
E: a- Derin?
H: D-derin-
S: AMKK yanına koşarlar
Yerde öylece yatıyordur. Kafasındsn kan akmaya başlar. Biraz sonra ambulans gelir ve hastaneye tekrar giderler.
Daktır: durumu ne
Hemşire: bilinci kapalı, kalp atışı yavaş, durumu kötü gibi.
Daktır: ameliyathaneye alın.
Hemşire: peki efendim
Emre'nin anlatımıyla:
Biz ise hiçbirşey yapamıyorduk. Sadece ameliyathane kapısının önündeki sandalyelere oturmuş öylece doktorların çıkıp birşey söylemesini bekliyorduk. Arada Hürkan "hepsi benim yüzümden" diyor, Y/n'de ne kadar üzgün olsa da Hürkan'a "sevememen senin suçun değil" deyip avutuyor. Bi şu hastaneden çıkamamıştık. Uzun süre geçmeden Derin'in annesi de geldi. Ona olayları anlatınca Hürkan'ı suçlamaya başladı. Biz ne kadar Hürkan'ı korumaya çalışırsak daha da üstüne gidiyordu. Çocuk zaten kendini suçluyor, zaten üzülüyor yeterince. Bir süre sonra Y/n ağlamaya başladı. Kendi halinde sessiz sessiz ağlıyordu. Büyüklere saygısı olduğu için ne kadına bağırabiliyor, ne de Hürkan'ı avutabiliyordu. Bir süre sonra kadın Y/n ye de bağırmaya başladı. "Keşke aynı evde kalmanıza izin vermeseydim, naptın kızıma ha?" Tarzı şeyler söylemeye başladı. En son dayanamadım ve Y/n'nin yanına gidip "gel seni bir dışarıya çıkartayım hava alırsın" dedim. O da "daha fazla bu kadına tahammülüm kalmamıştı, teşekkür ederim" dedi. Bende "rica ederim" dedim. Kolumu Y/n'nin omuzuna attım ve yavaş yavaş bahçeye yürümeye başladık. Yürürken yanımda getirdiğim kulaklığı ve telefonumu cebimden çıkartıp Y/n'ye taktım ve sevdiği tarz şarkıları açtım. Ona en iyi gelen şeylerden birinin şarkılar olduğunu biliyordum...
Çok geçmeden bahçeye vardık. Y/n kulaklığı kulağından çıkartıp şarkıyı sesli açtı ve "sen de dinle" dedi. Ben de tabi kabul ettim. Bahçede bir banka oturduk. Kısa süre sonra Y/n şarkıyı söylemeye başladı. Sesine zaten aşıktım daha da aşık olmamı sağladı. Sesi tek kelime ile "mükemmel". Ağlaması dinse bile burnu ve yanakları kıpkırmızı olmuş. Ay gibi güzel gözlerinin içi de kırmızılaşmış. Bazen bana bazen etrafa bakıyor... ALLAH'IM BU KIZ NEDEN BU KADAR TATLI..?
Çok geçmeden Hürkan yanımıza geldi. Bankta, yanımda boş kalan yere otururken "oo hayırlı olsun agam" dedi. Y/n'nin yüzünün kızardığını görebiliyorum.
E: sevgili değiliz...
Yn: evet...
H: ama öyle gözüküyorsunuz.
E: ...
H: öyle olmasını isterdiniz değil mi?
E,Yn: ...
H: evet isterdiniz ve "hayır" der iseniz diğerinizin üzüleceğini bildiğiniz için inkâr da edemiyorsunuz.
E: yeri değil
Y/n: haklı
H: tamam ama daha sonra konuşacağız bunları.
Y/n: tabi...
Ortam biraz sessizleştikten sonra Hürkan'a Derin'in annesine ne oldu diye sordum. O da "Siz gittikten sonra birşey demedi" dedi. "Sonra ben de biraz oturdum, sıkılınca sizin yanınıza geleyim dedim." Ben de "tamam. Hadi artık içeri girelim" dedim. Y/n "olur" dedi. Hürkan da evet dercesine kafasını salladı. Sonra içeri doğru ilerlemeye başladık. Oraya vardığımızda Derin'in annesi orada oturuyordu. Biz gelince bize dik dik bakmaya başladı. Y/n'nin kadına göz devirdiğini gördüm. Abi aşırı iyi yapıyor, çok havalı. Kadını siklemeden bizde oturduk. Çok geçmeden ameliyathane'den bir hemşire (olmak istediğim meslek ehe) çıktı. Herkes ayaklandı. Lafa ilk Derin'in annesi girdi.
D. annesi: NOLDU KIZIMA?
Hemşire: Derin'in yakınları siz misiniz?
D. annesi: evet annesiyim ben.
Yn: en yakın arkadaşım.
D. annesi: O ZAMAN KORUSAYDIN KIZIMI!
Diyerek Y/n'nin üstüne yürüdü. Hürkan ve ben kadını tutmaya çalışırken hastane polisi geldi. Hastane polisi kadını tuttu. Ama kadın hâlâ söylenmeye devam ediyordu. "Bak kızıma birşey olursa hepinizi gebertirim...vb." Y/n gözünü devirdi. Sinirli olduğu belliydi ve tekrar gözü dolmaya başladı. En son içindeki siniri attı...
Y/n: YA ABLA BEN NEREDEN BİLEBİLİRİM KIZINA ARABA ÇARPACAĞINI? KENDİ İSTEĞİYLE GİTTİ YÜRÜDÜ AMINAKOYİM ZORLA BEN Mİ YÜRÜTTÜM? HÜRKAN'IN DA HİÇBİR SUÇU YOK. ÇOCUK SEVMEK ZORUNDA MI AMİNAKOYİM?
D. annesi: BACAK KADAR ÇOCUK GELMİŞ BANA BAĞIRIYOR. SEN ÖNCE HADDİNİ BİLECEKSİN ANLADIN MI?
Y/n: SEN HADDİNİ BİLİYOR MUSUN DA BEN BİLECEĞİM? yeter amınakoyim ya yete-
Derken gözünden bir damla damladı. Hemen yanına gittim. Ona sarıldım... Kokusu... Herşeyden daha güzel. Ona sarılırken Hürkan ile göz göze geldim. Y/n'ye ve bana bakıp gülümsedi. Ben de ona gülümsedim. Hemşire sırayla hepimize bi baktı. Sanarım artık söyliyeceği şeyi söyleyip siktir olup gitmek istiyor xd. En son herkes durup hemşireye baktı. Ve hemşire söze girdi.
Hemşire: maalesef Derin'i kaybettik...
(BURDA KESMEM YOKMU? VAR DKEBDK abi çok şerefsizim dkbeifeh. Neyse, bu bölüm konuşmaları azaltıp anlatımı çoğalttım. Bence böyle daha güzel ya. Okumaktan yorulunca konuşmalar geliyor. Onlar kısa olduğu için okumaktan o kadar da yorultmuyor. Her ne boksa sizce nası daha iyi..? Benim için fikirleriniz çok önemli.)
Ve ve veee amk bu hikayenin okunma sayısı niye düştü yaa..?
Neyse, her zaman da dediğim gibi bana sormak istediğiniz, ya da diğer bölüme eklemek istediğiniz birşey varsa yorumlara yazabilirsinizz. Vote atmayı unutmayınn. Bay bay asklarr.
(Kısa oldu gibi 916 kelime)
