Hoşgeldiniz~
Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen, gerçekten benim için çok değerliler.
-bu bölümde Sunghoon sekiz, Jungwon altı yaşındadır-
Iyi okumalar~
•••
Süper kahramanlar var mı sizce? Sunghoon'a göre vardı. Ama şu televizyonlarda izlediğiniz; güçleri olan, değişik kostümü olan ve tüm kötülerle tek başına savaşanlardan değildi onun inandığı süper kahramanlar.
Sunghoon'a göre ödevlerine yardım eden abisi, ona çikolata olan babası, onu Jungwon'lara götüren annesi, suçluları yakalayan polisler, yaşlılara yardım eden gençler... Hepsi birer süper kahramandı.
Jungwon için de vardı süper kahramanlar. Ama onun inandığı süper kahramanlar Sunghoon'un inandığının aksine tam da televizyonlarda gördüklerinizdendi.
Işte iki çocuğun seslerinin yükselmesi, Jungwon'un yanaklarını şişirmesi ve ellerini önünde çarpraz yapması tam da bu yüzdendi.
Jungwon yine Sunghoon ile oynamak istemiş, Bayan Park da ilkokula giden oğlunu okuldan alıp Bayan Yang'ların evine bırakmıştı.
Her zamanki gibi çok güzel oyunlar oynayan iki çocuk, oynadıkları oyundan sıkılmış ve film izlemek istemişlerdi. Bayan Yang ise onlara süper kahramanları konu edinen bir animasyon filmi açmıştı. Film biter bitmez ise Jungwon tutturmuştu süper kahraman olacağım ben diye ağlamaya.
Sunghoon ona bunun mümkün olmadığını anlattıkça ise daha çok ağlıyordu küçük çocuk.
"Eğer gerçekten olmak istiyorsan olabilirsin Wonnie."
Sunghoon ve Jungwon, Bayan Yang'ın sesini duyunca sakinleşmiş ve Bayan Yang'ın yanlarına gelmelerini beklemişlerdi.
Nihayet Bayan Yang çocukların yanına geldiğinde Jungwon burnunu çekerek "Nasıl?" diye sormuştu.
"Gerçek süper kahramanlar filmlerdeki gibi kostüm giyinmez ve güçleri olmaz Wonnie-"
"Ama o zaman süper kahraman olmazlar!"
"Olabilirler tabii ki."
"Iyi de nasıl olacaklar ki?"
"Izlediğiniz filmdeki süper kahramanlar ne yapıyordu? Insalara yardım ediyordu öyle değil mi? Üstelik bunu o kişi kim olursa olsun yapıyordu, ülkesini, yaşını, ten rengini, dilini, dinini ve diğer şeyleri umursamadan yapıyordu bunu. Eğer süper kahraman olmak istiyorsan maskeye, kostüme ya da olağanüstü güçlere ihtiyacın yok, sadece insanlara insan olduğu için değer verip, elinden gelen şeylerde onlara yardım ederek ve insanların yüzlerinin gülümsemesini sağlayarak gerçek bir süper kahraman olabilirsin."
Sunghoon, Bayan Yang'ın da kendisi gibi düşündüğünü öğrendiğinde mutlu olmuştu. Ve artık Jungwon ağlamıyordu. Buna daha çok sevinmişti Sunghoon. Jungwon'un ağlamasına kıyamıyordu. Onun ağlamasındansa kendisinin ağlamasını tercih ederdi.
Jungwon sustuktan sonra Bayan Yang çocuklara yiyecek birşey hazırlamak için mutfağa gitti ve oturma odasında Sunghoon ile Jungwon yeniden yanlız kalmış oldu.
Annesi gittiğinde direkt koltuğun tepesine çıkmış ve camdan etrafı izlemeye başlamıştı Jungwon. Sunghoon ise Jungwon'un ne yaptığını merak edip onun yanına çıkmış ve "Ne yapıyorsun?" diye sormuştu.
"Dışarıyı izliyorum. Yardım edilecek bir insan görürsem yardım edeceğim."
Arkadaşının verdiği cevap ile gülümsedi Sunghoon ve koltuktan inip Jungwon ile birlikte oynadıkları oyuncakları kutularına koymaya başladı. Jungwon toplamayı unuturdu ve tüm iş Bayan Yang'a kalırdı. Bayan Yang'ın yorulmasını istemiyordu Sunghoon. O arkadaşının annesiydi. O yüzden yardımcı olmalıydı.
