Hoşgeldiniz~
Bu bölümde Sunghoon 14, Jungwon 12 yaşında.
Iyi okumalar^^
•••
"Hazır mısın Hoon?"
Hazırdı. Ne kadar hazır olabilirse o kadar hazırdı Sunghoon. Son kez aynada ki yansımasına baktı. Dün gece stresten dudağını ısırıp durduğu için yara olmuştu dudakları. Gözleri ise her ne kadar dün erken yatmış olsa da uyuyamadığı için kızarmışlardı.
Derin bir nefes aldı ve odasından çıktı. Ne de olsa bugün bitiyordu içinde olduğu maraton. Her ne kadar yenisi başlayacak olsa da...
Aşağıya indiğinde koltukta oturmuş sessizce elleri ile oynayan arkadaşını görmeyi beklemiyordu doğrusu. Jungwon hep geç kalkardı çünkü.
"Jungwon?"
Sunghoon'un seslenmesi ile Jungwon kafasını ellerinden çekmiş ve ayağa kalkıp arkadaşına sarılmıştı koşarak.
Sıkıca sarıldıktan sonra ise geri çekilip arkadaşına baktı.
"Heyecanlı mısın?"
"Daha çok gerginim."
"Gergin olma lütfen. Bir yıldır bunun için çalışıyorsun. Başaracağına eminim ben."
Abisi sınavların çokta önemli olmadığını söylerdi annesinin aksine. Mutlu ol yeter derdi hep Sunghoon'a. Açıkçası her ne kadar yanında Jungwon olsa ve her zaman onu desteklese de abisine ihtiyacı vardı tam şuanda. Karşısına geçip her zaman yaptığı gibi İngilizce bir şekilde kendine has aksanı ile "Sadece eğlen." demesine ihtiyacı vardı. Ama abisi yoktu, iki yıldır olmadığı gibi...
"Umarım Jungwon."
"Çıkalım mı artık tatlım? Geç kalmayalım."
Annesinin konuşması ile Jungwon'a baktı Sunghoon. O da kendisi ile gelecek miydi?
"E hadi ne duruyorsun? Geç kalacaksın"
Jungwon'un kendisini çekiştirmesi ile onun da kendisi ile geleceğini anlaması uzun sürmedi Sunghoon'un.
Bay ve Bayan Park öne, Sunghoon ve Jungwon'a arka koltuğa oturmuşlardı.
Bay Park arabayı çalıştırdığında Jungwon eğilerek Sunghoon'un kemerini taktı. Ardından da kendisine şaşkın şaşkın bakan arkadaşına "Bugün çok dalgınsın Sunghoon, rahatla lütfen, en iyi şekilde yapacaksın, yapamasanda sorun değil." demişti, 'yapamasanda sorun değil' kısmını fısıldayarak. Bayan Park'ın duymasını istemiyordu zira. Çünkü Bayan Park mükemmelliyetçi biriydi ve belki Jungwon'un böyle dediğini duyarsa Sunghoon'un kendisi ile görüşmesini yasaklayabilirdi.
Kendisine destek olduğu için Jungwon'a gülümsedi Sunghoon. Abisinden sonra en büyük destekçisiydi Jungwon. Her zaman yanında olur, kendisini iyi hissetmesini sağlardı.
Sınavın yapılacağı okula yaklaştıklarında "Bundan sonrasını kendim gitmek istiyorum." dedi Sunghoon.
Ailesinin onunla gelmesi daha da gerilmesine yol açacaktı sadece.
Babası oğlunun zaten yeterince stresli olduğunu bildiği için hiçbir şey demeden arabayı kenara çekip durdurdu ve oğluna dönüp "Göreyim seni." dedi babacan bir gülümseme ile.
Annesi de hemen ardından eklemişti; "En iyisini yapacaksın, inanıyorum."
Anne ve babasının gülümsemelerine bakıp aklından 'neden bir kere bile gülüşleri abime de sunmadınız ki' cümlesinin geçmesine engel olamadı Sunghoon. Oysa ona göre en iyi gülümsemeleri abisi hak ediyordu.
