"Her neyse ben onların planlarına biraz yardımcı olayım."dedim ve oturduğum koltuktan kalkarak bahçeye çıktım. Etrafıma biraz göz gezdirerek kurban arayışlarına başladım. Ve en sonunda Griffindor cüppeli birini gözüme kestirdim. Baktığımda altın üçlünün Weasley'iydi.
Asamı cebimden çıkardım ve bir büyü mırıldandım. Weasley bir anda bağırmaya başladı.
"SENİ SEVİYORUM HERMİONE! HERKES DUYSUN BEN VE HERMİONE EVLENECEĞİZ, ONA YAKLAŞANI VEYA GÖZ KOYANI DÖVERİM!"
Potter ve Granger Weasley'i durdurmaya çalışıyorlardı ama yaptığım büyü güçlü olduğundan yapamıyorlardı. Bende hemen role girip herkesin gülerek baktığı altın üçlüye doğru yürümeye başladım.
"Noluyor burada? Bir kitap bile okuyamayacak mıyım artık!" diyerek sadece ders çalışan masum biri gibi davranıyordum.
"Arkadaşımızı şu anda susturmaya çalışıyoruz Nott! Eğer okumaya meraklıysan başka yerde de okuyabilirsin." diyen Potter'a döndüm ve gözlerine bakarak konuşmaya başladım.
"Bir anda mı oldu?"
"Evet."
"Susmuyor mu yoksa kendisini susturamıyor mu?"
"Kendisini susturamıyor tabi ki de!"
"Bana sesini yükseltme Potter." dedim ve Granger'a döndüm. "Her neyse sen yapamıyor musun susturma büyüsünü?"
Madem çok şey biliyordu sustursaydı o zaman biricik sevgilisini. Ama yapamazdı çünkü bu büyü susturmayla geçmezdi ayrıca safkanlara özel büyülerden bir tanesiydi.
"Denedim olmuyor." dedi
"O zaman bir de ben deneyeyim." dedim ve dışımdan susturma büyüsünü desem bile içimden gerçek büyüyü geçirince Weasley sustu.
"Ohh! Cidden bağırmaktan ses tellerim zarar görecek sandım. Bu arada sanırım sana bir teşekkür bir özür borçluyum Nott."
"Sorun değil herkes hata yapabilir."
Hayır sen hata yapanlardan nefret edersin Ivory!
"Sağ ol,daha fazla rezil olmadan Ron'u susturduğun için ama neden benimki olmadı ki?"
Granger'in son dediğini görmezden gelerek konuşmaya başladım.
"Dediğim gibi sorun değil hem bizimkilerin yaptıklarına karşı bir iyilik olarak düşünün."
"Sen cidden hayatımda gördüğüm en güzel ve en iyi Slytherin öğrencisisin." dedi Weasley.
"Teşekkür ederim." dedim ve yüzüme sahte bir tebessim yerleştirdim.
Daha sonra Potter'a döndüm bana az önce baktığından daha farklı bakıyor gibiydi.
"Harry sende teşekkür etmeyecek misin?" Granger'in sesiyle Potter kendine geldi ve bana teşekkür etti. Bende arkamı dönerek yanlarından ayrıldığım gibi olanları izlemiş olan bizim grubu gördüm ve koşar adımlarla yanlarına vardım.
"Bana beni yargılıyormuş gibi davranın, izliyorlar."dedim ve bana dediğim gibi davranmaya başladılar.Dışarıdan gören biri Potterlarla konuştuğum için bana kızdıklarını sanabilirdi, amacımda buydu zaten.
Bir süre sonra Potterlar gittikten sonra
"Hadi gidelim buradan." dememle yerlerinden kalktılar ve ortak salona doğru gitmeye başladık, yemek saati yaklaşıyordu.
Ortak salona geldiğimizde içeride
bizden başkalarıda olduğu içim bana kırgınmış gibi davranıyorlardı.
Slytherin yerine oturduğumuzda Thedore'da kapıdan içeri girip yanımıza oturdu, bizde bir kaplan gibi avımızı bekliyorduk ve kapı açıldı. Pansy bana doğru eğildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
᯾¹⁷³ 𝑌𝚤𝑙𝑙𝚤𝑘 𝑁𝑜𝑡𝑡 𝑃𝑟𝑒𝑛𝑠𝑒𝑠𝑖᯾
Fanfiction"Bu 173 yıl boyunca Nott ailesinin nasıl bir tane bile kızı olmadı sanıyorsun?" dedi ve üstüme yürümeye başladı. "Yaklaşma bana, hiçbir şey duymak istemiyorum!" "Duymak zorundasın, zorundayız!" "Sana duymak istemiyorum dedim!" "Lütfen öyle demeyin l...
