Theodore yavaş yavaş gitti ve ağacın üstünden bir sesle kafamı yukarıya kaldırdım.
"Aile bağlarınız güçlüymüş."
𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘𖣘
"Bu saatte ağaçta ne işin var?" dedim ona doğru
"Canım çıkmak istedi, bende çıktım." dedi ve devam etti "Babanız ile ilgili sorunlarınız var sanırım, aynı bizim gibi." dedi
"Marvolo, karanlık tarafta olan ailelelerde her zaman bir sorun vardır."
"Hmm.." diye ağzı kapalı mırıldandı.
"Babanın işlerine bulaştığına mutlu musun?" dedim, onun hakkında merak ettiğim şeyler vardı ve bu merak kalbimi esir almış bulunuyordu.
"Elbette, peki sen? Safkan üstünlüğünü kabul ediyor musun?" dedi ve gözlerime baktı
"Safkanlar üstündür bunu bende savunuyorum hatta bulanıklardan nefret ediyorum ama sence savaş için çok erken değil mi?"
"Az önce Theodore'den cevap aldığını bilerek susuyorum. Bu akşamki toplantıya sende geliyorsun değil mi?"
"Evet, maalesef babamın tehditleri sayesinde orada olmak zorundayım." dedim
Bir anda konuyu değiştirmek için bir şey söyledi. "Sence biz bir çiftiz?"
"Biz derken?" diye sordum ona
"Zeki olmalısın anlamıyor musun? Biz dedim. Davis, sen ve ben demedim." diye sert bir şekilde söylediği gibi ağaçtan aşağıya atladı.
"Daha bir çift değiliz o-" dedim onun gözlerine bakarken ama sözümü kesti.
"O zaman şu andan itibaren öyleyiz." diye tamamladı cümlemi.
"Ben kabul etmedim?"
"Ben de sormadım."
"Ben istemezsem olmaz."
"Babana da böyle diyebiliyor musun ya da babama abime işaret vermeyin diyebiliyor musun?" dedi
"Onlar zorunluluklar ki emin olun zorunlu olsalar bile ömümde iki seçenek var değil mi lordum?" dedim ona birkaç adım atarak
"Nişanlımla nişanımı devam ettirirebilir ve bu ülkeden gidedebilirim." dedim sahte bir tebessümle.
"Benim olan benimle yanımda kalır."
'yanımda' kelimesini bastırarak söylemişti.
"Sizin olduğumu hatırlamıyorum." dedim bende ona, artık gerçekten anlamıyordum. Bir gün bana nazik davranıyor, ertesi gün ise bir anda aramızda bir şeyler oluyordu.
"Hatırlatmamı ister misin?" dedi bana sırıtarak. Bende elimle onun dudaklarına vurdum. "Hey, genç lorduna nasıl vurursun?"
"Genç lordumda bana düzgün davransın o zaman." dedim ve arkamı dönecekken konuştu.
"Bu arada az önce beni tehdit ettiğin nişanın atıldı." dedi. İçimi mutluluk kapladı. Ne yani Keith'ten kurtuldum mu? En sonunda! Her neyse yüz ifademi düzeltip tekrar ona döndüm.
"Ne zaman atıldı ve sen nereden biliyorsun?" dediğimde aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi yine kapattı vr kulağıma eğilip konultu.
"Babamın attığı nişanı bilmemezlik edemem değil mi sevgili gelecekteki nişanlım? Akşam toplantıda görüşürüz." dedi ve yanağıma kısa bir öpücük kondurup gitti.
Umarım şaka yapıyordur, umarım! Lütfen babam böyle bir şey yapmamış olsun çünkü eğer onunla nişanlanırsam bu sefer nişanımın atılacağını hiç sanmıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
᯾¹⁷³ 𝑌𝚤𝑙𝑙𝚤𝑘 𝑁𝑜𝑡𝑡 𝑃𝑟𝑒𝑛𝑠𝑒𝑠𝑖᯾
Fanfiction"Bu 173 yıl boyunca Nott ailesinin nasıl bir tane bile kızı olmadı sanıyorsun?" dedi ve üstüme yürümeye başladı. "Yaklaşma bana, hiçbir şey duymak istemiyorum!" "Duymak zorundasın, zorundayız!" "Sana duymak istemiyorum dedim!" "Lütfen öyle demeyin l...
