Her şeyin bir başlangıcı vardır tıpkı sonu olduğu gibi fakat bazı anlar olur ki yeni bir başlangıç yapmak isterseniz, hayata bembeyaz yeni bir sayfa açmak istersiniz ve yeni bir sayfa açabilmek içinde eskide kalan anılarınızı bilinçaltınızın güneş ı...
İndiğimizedair anons yapıldığında diz üstü bilgisayarımı kapatıp oturduğum sarı koltuğun ayak dibinde olan siyah bilgisayar çantasını ellime alıp dikkatli bir şekilde bilgisayarımı koyduktan sonra kalkmak içinayaklandığımda hemen sağımda bulunan hanımefendinin hala uyuduğunu görünce derin bir nefes aldım ve ellimle yavaşça kadının omzundan dürttüm. Gözlerini açacak gibi olunca rahatladım artık eve gidip annemin sarmalarınıyiyebilecğim diye düşündüm. Fakat kadın gözlerini açmayınca tekrardan dürttüm ve bu sefer konuştumda
"Hanımefendi uyanın."
Ve kadını defalarca uyandırmaya çalışsamda uyanmadı. Bakışlarımı kadından çekip etrafa baktım çıkışın orada duran biri kumral diğeri sarışın olan iki hostesi görünce ellimi salladım. Kumral olan beni fark edince sesimi duyulabilmesi için hafif bağırdım.
Kumral hostes kalabalığı yarıp yanıma geldi ve sağımda duran esmer, genç kadını uyandırmaya çalıştı. Aradan geçen beş dakika sonra kadın kendine geldi ve uçağın boş olduğunu görünce şaşkın ördek gibi etrafına bakındı. Hostes, kadının şaşkınlığını gidermek için açıklama yapmaya başladı.
" Hanımefendi uçak tam yedi dakika önce inmiş bulunmakta yanınızda oturan beyfendi sizin uyanmadığınız görünce beni çağırdı."
Esmer kadının kahveleri benim çelik mavisi gözlerimle buluşunca gözlerini hafifçe büyüttü ve domates gibi kızarmaya başladı, gözlerini benden kaçırdı. Yanındaki hostese hafifçe yana kayması için işaret yaptı sağ eliyle, bakışlarımı esmerdençekip kumral kadına çevirince çoktan yana kayıp yol verdiğini gördüm. Ne zamandır tutuğunu bilmediğim nefesimi buradan kurtulmanın sevinciyle verdim.
Kadın eşyalarını topladıktan sonra yerinden ayaklanıp uçağın çıkışına doğru seri adımlarla gidince bende aynısını yapıp uçaktan o önde bende geride olmak üzere çıktık.
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
Çıkış işlemlerimi hallettikten sonra bavulumu alıp çıkışa yönelirken aklıma annemi uçuktan indiğimde arayacağımı söylemeyi unuttuğum geldi. Siyah kaşe kabanımdan telefonumu çıkarıp sultanımmismine bastım ve annemin telefonumu cevaplamasını bekledim. Annem aramayı cevapladığında ben çoktan havalimanından çıkmış köşede bir yerlerde ayaküstü bekliyordum.
