TGIM: Marcelo Bracho (Completed/Soon To Published)

Chapter 1 - Proposal Date

COZY, pleasant and romantic ang ambiance ng restaurant na pinagdalhan sa kanya ni Mr. Efrain Laurenco-ang limampung taong gulang na negosyanteng nagmamay-ari ng vineyard plantation na pinagtatrabahuhan ng kanyang ama.

Dahil sa pakiusap ng ama niya ay nakipagkita siya ngayong gabi sa matandang lalaki, at hindi lang pagka-ilang ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon. She felt a wave of unease, her discomfort heightened by his serious aura, despite the twenty five year age gap they had in each other.

"Jane," Efrain's deep voice cut through the silence, drawing her attention. Sinalubong ang tingin nito, waiting him to broach a subject.

"Natutuwa akong pinaunlakan mo ang pakikipagkita sa 'kin ngayong gabi. And I must apologize for for speaking your father. He's been a good friend of mine for decades. Malalim na ang pinagsamahan namin. Kaya hindi ko siya basta na lang maaaring bitawan bilang punong tagapangasiwa sa planta." pormal na wika ni Efrain.

Kasunod niyon ang pagdating ng dalawang waiter na may dalang carving trolley. Inihain sa kanilang mesa ang mga in-order na pagkain. Pagkatapos ay ibinigay naman sa kanya ang isang malaking palumpon na bulaklak.

Nabigla man ay malugod siyang nagpasalamat sa dalawang waiter, giving them a polite smile as she accepted the flowers. Her father's boss had struck her as both romantic and platonic. Nang magtayo si Efrain ng pundasyon para sa mga kapus-palad na makapag-aral sa kolehiyo, Jane had been one of the scholars. She had fulfilled her dream of becoming a teacher, and just three months ago, she had passed the board exam. Ngayon ay kasalukuyan nang guro sa isang pampublikong paaralan sa lugar nila sa Mountain Province.

It was her first time in such an upscale place, a restaurant typically frequented by the elite. Ang mga kristal na chandelier sa mataas na kisame ay nagbibigay ng malambot na liwanag sa buong silid, gayundin ang mga dekorasyon na nagpapahiwatig ng karangyaan. Mabuti na lang at bumagay sa kanya ang suot na pulang dress na nabili niya sa thrift shop, na ang eleganteng disenyo at matingkad na kulay ay lalong nagpalitaw sa kanyang likas na kagandahan.

Inamoy niya ang masarap na halimuyak ng mga bulaklak. Biglang naalala ang yumaong ina, si Gemma. Mahilig ito sa iba't ibang uri ng bulaklak. When she was a little girl, mayroong mga plantita ang ina niya sa maliit na espasyo sa kanilang bakuran. Malimit ay naroon ito upang magtanim at maglibang. But Gemma got sick with acute pneumonia, dalawang linggo itong na-confine sa hospital bago bawian ng buhay. Ang saad ng doktor ay matagal ng iniinda ng kanyang ina ang sakit nito pero sa kakapusan sa pera ay hindi nito nakuha pang magpagamot. Her garden, much like Jane's heart, withered with her loss.

Her lips curved into a bittersweet smile, at hindi iyon nakaligtas sa paningin ng lalaking kaharap.

"You've always been a beautiful lady, Jane," hindi mapigilang puri ni Efrain habang nabibighaning nakatitig sa dalaga.

Umangat ang tingin niya tungo sa may-edad na lalaki. "Thank you, Mr. Efrain, but we've never met in person until tonight," she replied, a hint of suspicion lacing her words. Wala siyang natatandaan na nagkakilala na sila nito ng personal, ngayon pa lang ang unang beses.

Efrain smiled and nodded. "You're right. This is indeed our first meeting in person. However, I've known about you for quite some time."

Her brow furrowed. "Known about me?"

"Yes," he continued, leaning slightly forward. "Madalas na ipinagmamalaki ka ng iyong ama. Lagi ka niyang nakukuwento sa 'kin, higit na kapag may mga parangal kang nakukuha sa eskuwelahan niyo. That time, I have always admired your dedication and hard work. You deserve all the good things in life, and I want to help you achieve them more."

His words left her momentarily speechless. She hadn't realized how much the man knew about her.

Ilang sandali ang bumalot sa katahimikan bago ito binasag ni Efrain sa pamamagitan ng isang mahinang tawa. "What I mean is," he continued, carefully choosing his words, "I'm proud that you were one of the scholars in my program. That's why I invited you tonight, to celebrate your success and offer a proposition. Batid mo naman siguro kung ano ang pag-uusapan natin, hindi ba?" he said discreetly.