Criminal Jeon |Taekook|

14|genius yoongi

Merhaba!

Bölümleri atacağım artık öylesine...

Bilmiyorum ama bunu bitirmek istiyorum çabucak. Sonra diğer kitaplara final sjssmdnwokdjf

İyi okumalar

•••

"Taehyung, hâlâ birşey bulamadın mı?"

Sulanmış olan gözlerimi kaşımak için, gözlüklerimi çıkarmıştım ve gözlerimi kaşımıştım. Müdürün sorduğu soruyu onaylayıp gözlüğü geriye taktığımda başımın ağrısı canımı yakıyordu.

"Bu adam nasıl birşey ki böyle herşeyi silebiliyor?"

Önümde dolanıyordu, elini ağzına atarak tırnaklarını ısırıyordu. Benim sayemde oluyor diyemiyordum. O yaptığı son şeyden sonra onu ele vermek içimden geçmişti ama yapamamıştım.

Sırf öyle şeyler söylediği için hemen harekete geçemezdim. Çünkü daha nedenini bilmiyordum. Neden böyle yaptığına dair bilgim yoktu. Elbette böyle yapmasının bir nedeni vardı. Ama neydi işte?

"Müdürüm, bence artık dosyayı kapatalım."

Kendini sonunda koltuğa attı, ellerini iki yana sarkıttı.

"Haklısın... Kaç yıldır bununla uğraşıyoruz lakin hiçbir bilgi bile yok!" Yayıldığı yerde dik konuma geldi.

"Dosyayı kapatmayalım. Yine takip ederiz ama üzerine düşmeyiz. Çok yorucu ve bulunamıyor!"

Haklıydı fakat şüpheciydi. müdür bu kadar kolay bırakmazdı bu işin peşini. İçin en İnce ayrıntısına kadar öğrenmeye çalışan biriydi. Buna inanmamı bekliyordu lakin ben pek inanmıyordum.

Oyun oynuyor olabilirdi. Kurnaz tilki olduğunu sanıyordu, ama değildi. Onun karşısındaki adam ondan daha beterdi. Patlamaya hazır volkan olduğumu unutuyordu. Tersime denk gelirse burayı nasıl alevler altında bırakacağımı da.

"Neden çökmüşsün sen? Dava çok mu yoruyor?"

Dava değil müdür, jeongguk yoruyor. O beni yoruyor ve mahvediyor. Yazdığı yazının ardından birkaç gün geçmesine rağmen kendimde değildim sanki. Bedenimdeki ruh bana ait değilmiş gibiydi.

Lanet olsun özlemiştim onu! Ne olduğunu bilmiyordum. Sadece neden öyle yazdığını, neden tavırlarının değiştiğini merak ediyordum. Tanrım lanet olsun ki ona ulaşamıyordum.

Telefonu kapalıydı. Seokjin ve Namjoonda ortalıkta yoktu! Aklım yerinde değildi. Ne yapacağım ben? Diye düşünüp durmaktan kafam artık daha çok zonkluyordu.

"Bir iz bulamamak yoruyor."

Evet.

Onu bulmak için bir iz bulamıyordum. Evine gidip baktığımda hâlâ öylece duruyordu. Kendisi yoktu, evin sahibi evde değildi.

O gün ne olup ne bitmişti bilmiyordum. Başına birşey mi gelmişti, yoksa kendi rızasıyla mı benden uzak durmaya çalışıyordu?

Ne yapmam gerekiyordu?

Birşey yapmam için, belli bir noktadan başlamak zorundaydım ama nasıl?

"Elektrik faturanı ödeyememişsin sanırım?"

Gözlerim şaşkınlıkla aralandığın da müdürün yüzüne bakmıştım hızlıca. Onun bakışları yerdeydi, uzaklara dalmış bakıyordu ve sanırım söylediği şeyden haberi yoktu.

Ve sorun şu ki; benim faturamı ödemediğimi nereden biliyordu?

"Siz... Siz nereden biliyorsunuz?"

Bakışları hızlıca beni buldu, gözlerini kırpıştırdı. Çok iyi oyun oynuyordu. Fazlasıyla iyiydi, ama cidden ezikti.